بررسی آسیب پذیری قاره آسیا در برابر جرم تروریسم دریایی

تروریسم دریایی اغلب به عنوان 'انجام اقدامات و فعالیت های تروریستی در محیط دریایی ، با استفاده یا علیه کشتی ها یا سکوهای ثابت در دریا یا بندر' تعریف می شود. یا علیه هر یک از مسافران یا پرسنل آنها ، علیه امکانات یا شهرک های ساحلی ، از جمله استراحتگاه های گردشگری ، مناطق بندری و شهرها یا شهرهای بندری ». با این حال ، تعریف دیگر این پدیده را 'هرگونه خشونت عمدی و با انگیزه سیاسی که علیه اهداف غیر رزمی در دریا توسط گروههای فراملیتی یا عوامل مخفی انجام می شود' می داند. در این تحقیق با استفاده از روش توصیفی تحلیلی آسیب پذیری قاره آسیا در برابر تروریسم دریایی مورد بررسی قرار گرفت. یافته های این پژوهش مبین این است که در سالهای اخیر ، تروریسم از طریق دریا به عنوان یک تهدید امنیتی بزرگ در آسیای ساحلی ظاهر شده است. از زمان حملات نوامبر 2008 در بمبئی - هنگامی که ده تروریست ها از دریا به شهر نفوذ کردند و 166 نفر را کشتند و بیش از 300 نفر را زخمی کردند - ناظران منطقه ای نسبت به احتمال حمله دیگری از دریاها هشدار داده اند.این استدلال وجود دارد که آسیب پذیری کشتیرانی دریاهای آزاد در برابر اعمال جنایتکارانه خشونت آمیز و ماهیت ضعیف و ناهماهنگ حاکمیت دریایی احتمال حمله تروریستی در ساحل های آسیایی را افزایش می دهد. همچنین همانطور که بسیاری می بینند ، تروریسم دارای بعد سیاسی و اهداف که در درجه اول ایدئولوژیک هستند. در این روایت ، یک حادثه خشونت آمیز در دریا تنها در صورتی می تواند 'تروریسم' تلقی شود که انگیزه های ایدئولوژیک و سیاسی آن مشخص باشد. برخی دیگر اصرار دارند که تمام خشونت های سیاسی (از جمله دزدی دریایی دریایی و سرقت مسلحانه) نوعی تروریسم است که علل ریشه ای آنها و عوامل توانمند کننده مشابه هستند. این دیدگاهی نیست که به طور گسترده توسط اکثر کارشناسان حقوقی به اشتراک گذاشته شود.از دیدگاه عملیاتی ، راه ساده تری برای درک تروریسم دریایی ، تعیین نوع شناسی مبتنی بر استفاده از فضای دریایی و انتخاب اهداف است.