توسعه پایدار در بنادر جنوبی کشور، مطالعه موردی: سازمان بنادر و دریانوردی استان بوشهر

توسعه بنادر کشتیرانی استان بوشهر در راستای بهبود سطح زندگی و محرومیت زدایی امری ضروری به نظر می رسد. تحقیق حاضر کاربردی بوده و شش بندر کشتیرانی در این استان را شامل می شود. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه دلفی و فرایند تحلیل سلسله مراتبی استفاده گردیده است. در ابتدا، شاخصهای توسعه پایدار از ادبیات تحقیق و سپس با پرسشنامه دلفی، شاخصهای دخیل در توسعه پایدار بنادر کشتیرانی استخراج گردید. در مرحله بعد با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی، مقایسات زوجی انجام گردید. میزان ناسازگاری پرسشنامه ها کمتر از 0.1 بدست آمد که نشان دهنده سازگاری پاسخهای ارائه شده می باشد. نتایج نشان داد مهمترین بعد توسعه، بعد اقتصادی و کم اهمیت ترین بعد، نهادی می باشد. در بعد اقتصادی، مهمترین عامل ارتباط با دیگر مدلهای حمل و نقلی و کم اهمیت ترین، افزایش استفاده از مواد است. در بعد زیست محیطی، مهمترین عامل انتشار گازهای گلخانه ای می باشد. در بعد اجتماعی بیشترین وزن مربوط به دسترسی به مراکز بهداشتی و در بعد نهادی بیشترین وزن مربوط به راهبرد ملی توسعه پایدار است. در بنادر کشتیرانی مورد مطالعه، بندر بوشهر بالاترین و بندر دیر کمترین امتیاز را کسب نموده است.