آنالیز خوردگی سکوی شابلونی فراساحلی به روش خوردگی ناحیه‌ای متغیر زمانی (مطالعه موردی: سکوی spd13d میدان گازی پارس جنوبی)

ساخت و طراحی سکوهای نفت و گازی طی دهه‌های گذشته در سرتاسر جهان رو به افزایش است. با افزایش سن بهره‌برداری سکوهای شابلونی فراساحلی، آسیب‌های سازه‌ای گوناگونی همچون خوردگی اعضا، پدیده خستگی و ضربه شناور می‌تواند یکپارچگی این سازه‌ها را به خطر بیاندازد. در این مقاله مطالعه موردی مبتنی بر تحلیل خوردگی ناحیه‌ای متغیر با زمان بر روی سکوی دریایی فاز 13 پارس جنوبی (spd13d) واقع در خلیج‌فارس انجام گرفته است. هدف از آنالیز خوردگی انجام‌شده در طول عمر مفید سکو، این است که بررسی شود آیا سکو می‌تواند الزامات سازه‌ای برای بارگذاری محیطی در شرایط خلیج‌فارس را مطابق با آیین‌نامه api-rp2a برآورده سازد یا خیر. ازآنجاکه پاسخ سکوی شابلونی تحت اثر بارگذاری محیطی به‌شدت متاثر از اندرکنش خاک-شمع است، فونداسیون با استفاده از فنرهای غیرخطی خاک که در طول شمع عمل می‌کند، مدل‌سازی شده است. نتایج مطالعه حاضر نشان می‌دهد که نسبت تنش موجود به مجاز (unity check) اعضای سکو خورده شده در اثر اعمال بارهای هیدرودینامیکی و ثقلی، در طول عمر سکو و در نواحی اتمسفری، پاشش و جزر و مدی افزایش می‌یابد. علیرغم این افزایش الزامات آیین‌نامه‌ای را برآورده می‌سازد و هیچ‌یک از اعضای سکو در اثر خوردگی دچار شکست نمی‌شوند.