بررسی تحقق پیاده مداری شهری در شهرهای تاریخی با رویکرد سرزندگی (مطالعه موردی: شهر کپنهاگ و شهر قزوین)

از جمله جنبش های نوین در حوزه حمل ونقل شهری که با هدف ارتقای جایگاه عابران پیاده در سطح شهر و کاهش تسلط اتومبیل مطرح شده است، سیاست های پیاده مداری و پیاده راه سازی هستند. در این میان نوع طراحی های اتومبیل محور در دهه های گذشته، منجر به وابستگی شدید مردم به وسایل نقلیه شخصی شده است که تغییر این سبک جابجایی به الگوهای پیاده محور را با دشواری مواجه ساخته است. از همین رو، در پژوهش حاضر با چنین رویکردی اقدام به بررسی تحقق پیاده مداری شهری در شهرهای تاریخی با رویکرد سرزندگی نموده است. در این راستا، روش تحقیق از بعد هدف، کاربردی، از بعد ماهیت کیفی و به روش توصیفی- استنادی است. در بخش تحلیل از روش سوات بهره گرفته شده و به طور کلی چهار بعد کالبدی- عملکردی، زیست محیطی، اجتماعی- فرهنگی و اقتصادی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. در رابطه با مراحل تحقیق، تلاش بر این بوده که با مطالعه اسناد موجود شاخص ها و مولفه های سرزندگی و پیاده مداری را بدست آورده و با توجه به آن ها در 4 بعد بررسی صورت پذیرد. بر اساس نتایج به دست آمده مشخص می گردد که کپنهاگ یک نمونه بسیار موفق در بحث پیاده مداری است و در شهر قزوین نیز منطقه 2 از کیفیت پیاده مداری بالاتری نسبت به دو منطقه دیگر برخوردار است.