شراکت عمومی و خصوصی در بستر مدیریت و حکمروایی شهری

شکل گیری و توسعه شراکت ها به مثابه شیوه ای برای تامین نیازمندی های شهرداری، در عمل، در قالب بخشی از روند گسترده تر و همه شمول اصلاحات شهری رخ می نماید. مرکز ثقل این بحث همان تغییر جهت دهی از مدیریت و برنامه ریزی شهریِ متمرکز از بالا به پایین، به سمت حکمرانی کآرمدِ شهری است. مفهوم حکمرانی محلی در برگیرنده طیف متنوعی از کارگزاری های محلی در تسهیم قدرت است، که در این میان حکومت شهری دارای نقشی نظارتی و هماهنگ کننده است و نه نقشی تک قطبی و یک طرفه. هدف این مقاله بررسی چگونگی شکل گیری شراکت های عمومی خصوصی در بستر مدیریت و حکمروایی شهری است. تحقیق حاضر مبتنی بر روش تبیینی و توصیفی- تحلیلی از نوع کتابخانه ای است ، مطالعات نشان می دهد که برای پشتیبانی شراکت عمومی خصوصی از حکمروایی شهری و هم چنین پشتیبانی حکمروایی از شراکت عمومی خصوصی نیاز به یک سری اصلاحات است. با این حال روند اصلاحی شکل گیری شراکت عمومی خصوصی در حکمروایی شهری چندان ساده نیست. تمایل طبیعی حکومت ها به مقاومت در برابر تغییرات، فقدان مهارت و دسترسی به ظرفیت سازی، فعالیت های از درون خدشه دار و گاه فاسد شهرداری های دارای سوء عملکرد، مقاومت در برابر شفافیت و صراحت، و ترس از هر گونه تغییر در فناوری و منابع انسانی، همه و همه بر ضرورت دگرگونی رفتار انبوه وتمام عیار تاکید دارند.