منظر بوم گرا؛ بررسی ارتباط میان بوم و منظر در طراحی شوشتر نو

در هر سرزمین هر منطقه دارای ویژگی های اقلیمی، تاریخی، فرهنگی به خصوصی است که در حقیقت شناسنامه معتبری از آن سرزمین به شمار می رود و نمایانگر آداب و رسوم ، روحیه و احساسات ، اندیشه و عقیده و ذوق و سلیقه و هنر آنان است . معماری بومی که در برابر معماری رسمی ، شاخص شناخته شده و یادمانی قرار می گیرد معماری ساده تر ، مردمی تر و در مجموع معماری که جوابگوی نیازهای قشر عام مردم است این نوع از معماری که به دور از تخصص ها تحقق می یابد جوابگویی به نیازهای یک جامعه در ارتباط با عوامل طبیعی و خواسته های معنوی انسان ها عهده دار است زیرا با مشارکت آنها در تدبیر و اجراء زاده می شود و از زندگی روزمره آنها الهام می گیرد و به دور از خودنمایی و برون آرایی، استقرار می یابد از این رو معماری بومی، بدون دارا بودن سبک و به دور از فرم و مدل خاص، خصیصه بدیعه ساز بودن را حفظ می کند.در این مقاله به بررسی ویژگی های معماری منظر بومی ایران پرداخته شده است و به عنوان نمونه موردی منظر بومی شوشتر و و ارتباط آن با منظر طراحی شده در شهر شوشتر جدید و ویژگی های طراحی آن پرداخته شده است و مقالات و کتوب گوناگون در این رابطه مورد مطالعه قرار گرفته است و در پایان به این نتیجه دست می یابیم که شوشتر نو اگر چه شهر نو و جدیدی است ولی در طراحی آن سعی شده است از عناصر معماری بومی استفاده شود و شهری طراحی و ساخته شود که پیوندی عمیق از نظر منظر با شهر قدیمی داشته باشد.