بسط مفهومی منظر ذهنی شهر

انسان از طریق مناظر ذهنی، زندگی روزمره خود را سامان می بخشد. محیط متصور ما شامل گفتمان ها، نمادها، استعاره ها وتخیلاتی است که با آنها تجربه مدرنیته از زندگی شهری معنا می یابد. تصور ما از رسانه ها و بازنمایی های فرهنگی از معناها وخاطره ها تشکیل گردیده است که نقطه اشتراک همه آنها سازه های ذهنی از شهر هستند. منظر ذهنی شهری، نقشی کلیدی در ادراک شهروندان از کلیت شهر دارد و یک منظر خوب توان رقابتی شهر را افزایش می دهد. طبقات خلاق را جذب می نماید و زمینه های جذب سرمایه گذاری های جدید و خلق یک شهر مولد را فراهم می آورد. برخلاف دیدگاه ها و رویکردهای سنتی که منظر را در چارجوب طبیعی و یا عینی مورد بررسی قرار می دهند، لازم است تا منظر شهری از ابعاد ذهنی نیز مورد بررسی قرار گیرد. بنابراین هدف این پژوهش ارائه یک چارچوب مفهومی برای سنجش منظر ذهنی شهر و تعیین معیارها و شاخص های موثر بر آن است. نتایج پژوهش نشان داد، منظرذهنی شهر پدیده ای عینی - ذهنی است که وابسته به ذهن انسان به عنوان مفسر و کالبد فضایی شهر به عنوان مرکز تفسیر است و به این منظور می بایست، منظر ذهنی شهر را با سه مولفه عملکردی زیبایی شناسی و معنایی مورد بررسی قرار داد.