بررسی رابطه میان مفاهیم “توالی دید” و “حرکت و زمان” در کشف فضا

از آنجا که در فضاهای عمومی، امکانات بصری و دید ناظر از فضایی که در آن قرار میگیرد، می تواند منجر به درک بهتر فضاهای عمومی شده و کیفیت های بصری و ادراکی این فضاها را ارتقا دهد، پرداختن به کیفیت‌های مربوط به توالی دید و کشف فضا در طراحی شهری نیز بسیار حائز اهمیت خواهد بود. به طور کلی در شهرهای ما این کیفیت ها در بافت های ارگانیک شهری با شکل گیری خودبه خودی و فرم‌های نامنظم و بافت‌های غیر شطرنجی عموماً مصداق بیشتری می‌یابند و پتانسیل های طراحانه قویتری در زمینه دیدهای متوالی ایجاد می‌کنند. هدف از انجام این پژوهش تحقیق و بررسی رابطه میان مفهوم توالی دید در معابر شهری با مفاهیم حرکت و زمان است. حرکتی که در طول مسیر و با طی شدن زمان مشخصی انجام می‌شود و در خلال آن مناظر متفاوتی از یک مسیر دریافت و درک می‌شود. چگونگی ارتباط میان کیفیت های بصری در دیدهای پیاپی و دو مفهوم حرکت و زمان در راستای کشف فضا در فضاهای شهری مختلف، ممکن است تفاوتهایی داشته باشد اما به نظر می‌رسد که با مطالعه این رابطه میتوان به تدوین بهتر اصول طراحی، متمرکز بر توالی دید در بافت های ارگانیک با هدف ارتقای کیفیت های بصری دست یافت. نتیجه این پژوهش نشان می‌دهد که در طی حرکت در یک مسیر، زمانهای مشخصی قابل شناسایی است که در طول مسیر، دید ناظر با عناصر و اجزای مشخصی تناظر خواهد یافت و شناسایی این نقاط، متناظر با زمان های مشخص به طراحی بهتر تقاط عطف بصری در طول مسیر به منظور تامین کیفیت کشف فضا کمک خواهد کرد.