بازاندیشی طرح جامع منظر شهر سمنان براساس مفاهیم شهر در باغ

بنابر تجربه بیش‌از نیم‌قرن برنامه‌ریزی شهری و طرح‌های جامع و تفصیلی در ایران، به نظر می‌رسد شاخصه‎های هویتی شهرها نیاز به بازنگری دارد. به‌عنوان مصداق، سمنان که باغات کشاورزی آن میان بافت مسکونی و خارج‌از محدوده شهری قرارگرفته‎اند، نیاز به تفکری ژرف‎تر نسبت‌به تاثیر باغات در منظر، اجتماع و اقتصاد شهر دارد. در بررسی شاخصه‌های سمنان، به مفهوم «شهر در باغ» خواهیم‌پرداخت. مفهومی متفاوت از باغ‌شهر! برخلاف نظریه اتوپیایی باغ‌شهر (که در حد فرضیه باقی ماند و کامل محقق نشد)، «شهر در باغ» فرضیه‌ای مساله‌محور و هدف‌دار است که نه بر اساس مدینه فاضله، بل برای حل معضلات مشخص جامعه پیشرفته سرمایه‌داری در حوزه «بیگانگی اجتماعی» تعریف می‌شود. با مصداق سمنان، هدف نوشته، این گزاره است که سنت‌و میراث کشاورزی، می‌تواند جان‌مایه تعریف جدید شهر تحت عنوان «شهری در باغ» ‌شود. بر این اساس طرح جامع منظر شهری تنها راه رسیدن به پیچیدگی این تعریف در تبیین‌و بومی‌سازی فرضیه‌ای است که در برخی کشورهای جهان، از جمله سنگاپور، در حال تحقق است. این مطالعه بر آن است که استعدادو امکان تبدیل سمنان به «شهری در باغ» را بیازماید. در صورت تحقق این فرضیه در سمنان، می‌توان مدعی افزایش دانش روز در اقتصادسیاسی شد. با «شهری‌شدن» فعالیت کشاورزی، می‌توان ادعا کرد مقوله تازه‌ای در دانش اقتصادسیاسی مطرح شده‌است. روش تحقیق توصیفی، تجربی، کتابخانه‌ای با تکیه بر اسناد تاریخی است که با مشاهدات میدانی ارزیابی می‌شود.