تعیینِ نقشِ خوانایی، بر بهبود عملکرد مسیریابی (مطالعه ی موردی: کاروانسرای سعدالسلطنه ی قزوین)

مسیریابی و سازماندهی مسیرهای دسترسی و نیز ساماندهی اطلاعاتی که بر سر راه کابران آن قرار می گیرند، می تواند به افزایش شناخت آن فضاها و خوانایی محیط، توسط افراد و نیز ارتقا راندمان عملکرد فضاها کمک شایانی نماید. هدف از انجام این پژوهش، بررسی فرایند مسیریابی درکاروانسرای سعدالسلطنه ی قزوین، باتوجه به کاربری تجاری- فرهنگی و همچنین تبیین مولفه های مورد نیاز به منظور تسهیل مسیریابی در این گونه مکان ها است. چهارچوب نظری تحقیق در مقیاس کمی ست. در روش کمی، از مولفه های شناخت فضا و نیز شاخص های خوانایی (که شناخت مسیر را نیز شامل می شود)، استفاده شده است. این مولفه ها شامل شاخص های نحوی فضا هستند که قدرت آنالیزِ فضا، پیش از اجرای طرح معماری را دارا می باشند. در ا ین بخش، نقاط کلیدی مسیر به منظور جانمایی عناصر اطلاعات محیط مشخص می شوند. برای سنجش موارد فوق، کاروانسرای سعدالسلطنه ی قزوین، به عنوان نمونه ی موردی به آزمون گذاشته می شود. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی است.