ارائه چارچوب سیاستی حمایت از نهادهای تجاری‌سازی پژوهش و فناوری دانشگاهی در ایران

اهمیت تجاری سازی پژوهش و فناوری دانشگاهی مورد توجه اکثر دولتها و دانشگاه‌ها قرار دارد و نهادهایی اختصاصی نظیر پارک های علم و فناوری، مراکز رشد، مراکز نوآوری، دفاتر انتقال فناوری، دفاتر ارتباط با صنعت و ... به حمایت از تجاری سازی و تقویت عملکرد فناوری و نوآوری در دانشگاه‌ها می‌پردازند. در ایران نیز امروز اکثر دانشگاه‌ها تجاری سازی پژوهش و فناوری را از وظایف مهم خود تلقی نموده و به تاسیس و تقویت نهادهای مورد اشاره می‌پردازند. در این راستا، هدف پژوهش حاضر تحلیل سیاست های حمایت از نهادهای تجاری سازی پژوهش و فناوری دانشگاهی و ارائه چارچوب سیاستی حمایت از این نهادها در ایران می باشد. پژوهش حاضر از حیث نوع و هدف، به ترتیب کیفی و توصیفی، و جهت گیری آن کاربردی-توسعه ای است. داده های ثانویه مورد نیاز از اسناد، گزارش ها، کتاب ها و پیشینه پژوهش استخراج شده است. داده‌های اولیه هم با مصاحبه نیمه ساختار یافته با 13 نفر از خبرگان نهادهای تجاری سازی پژوهش و فناوری در بازه زمانی فروردین تا تیر 1400 جمع‌آوری گردید. با بررسی برنامه ها و سیاست های حمایت از نهادهای تجاری سازی، چالش های سیاستی و اجرایی مرتبط با موضوع شناسایی شد و سیاست های پیشنهادی برای حمایت از آن‌ها ارائه می‌شود. از مهم‌ترین سیاست‌های پیشنهادی می‌توان به تدوین قانون ملی نهادهای تجاری سازی پژوهش و فناوری دانشگاهی، اعطای جوایز انتقال و تجاری‌سازی فناوری به شرکت های پارکی و مراکز رشد و نوآوری، طراحی و پیاده‌سازی شبکه ملی تجاری سازی پژوهش و فناوری، پذیرش دانش فنی و فناورانه شرکت های پارکی و مراکز رشد به‌عنوان وثیقه قابل قبول در معاملات دولتی و وثیقه بانکی و ... اشاره نمود. یافته‌های این تحقیق دلالت ها و پیشنهادات کاربردی و سیاستی برای سیاست‌گذاران حوزه علم و فناوری و مدیران دانشگاه‌ها دارد.