مبانی و اصول تربیت عقلانی در حکمت متعالیه در مقایسه با برنامه فلسفه برای کودکان

تربیت عقلانی بدون شک از مهمترین اهداف نظام های تربیتی صحیح است و در تعلیم و تربیت اسلامی نیز نقش مهمی را داراست و مورد تاکید آیات و متون دینی است .غنا و رشد فلسفه اسلامی را می توان از آثار و نتایج این تاکید تلقی کرد و البته این تربیت عقلانی با تربیت ارزشی ،دینی و حتی عرفانی در تضاد نیست همچنان که ادغام برهان ،قران و عرفا ن را می توان در حکمت متعالیه به نظاره نشست.برنامه فلسفه برای کودکان نیزاز برنامه‌های آموزشی جدید در جهت بهبود روند فلسفه‌ورزی و تفکر در کودکان است و مدعی رویکردی جدید در تربیت عقلانی بانام (حلقه کندوکاو)است .این برنامه باوجود ظرفیت‌های خوب برای ایجاد فضای تفکر دارای مبانی‌ای ناهمخوان با مبانی فلسفی تربیت اسلامی است. به این منظور ضروری است جهت استفاده از ظرفیتهای مثبت برنامه، مبانی فلسفی برنامه مورد توجه قرار گیرد. البته در این مجال به علت اهمیت و ارتباط مستقیم مبانی معرفت شناختی با تربیت عقلانی این مبنا مورد بررسی قرار می گیرد. به این منظور بعد از بررسی وتحلیل این برنامه و استخراج مبانی معرفت شناختی آن در مقایسه باحکمت متعالیه ، مبانی متناظر در حکمت متعالیه استخراج‌شده و در مرحله دوم با استفاده از شیوه استنتاجی با توجه به مبانی حاصل، اصول تربیت عقلانی متناسب با برنامه فلسفه‌ورزی در حکمت متعالیه استخراج‌ می‌شود. نتایج حاصل نشان می‌دهد حکمت متعالیه می‌تواند با داشتن مبانی معرفت شناختی واصولی همچون امکان دسترسی به یقین،مبناگروی،مطلق گرایی ،تاکید بر معرفت به حقایق عینی ،تقوا،تقویت قوه شهودی وحضوری کودک ، علاوه بر استفاده از ظرفیت‌های مثبت برنامه فلسفه برای کودکان، نواقص آن را در تربیت یک انسان جامع خداجوی متعقل را برطرف می سازد