نقش مُخرّب تحجرگرایی وهّابیت در تحقق تمدن نوین اسلامی

بر مسیر تحقق تمدن نوین اسلامی، آسیب‌ها و موانع زیادی وجود دارد که شناخت و بررسی هرکدام آنها ضروری و انکار ناپذیراست؛ چون جلوگیری و راه حل برای آسیب‌ها، بدون آشنایی به آن‌ها ناممکن می‌باشد. این آسیب‌ها به موانع بیرونی و درونی تقسیم می‌شوند که قسم درونی آن را مشکلات موجود در سبک زندگی مسلمانان تشکیل می‌دهد. این یک قضیه مسلم است که با از بین بردن موانع داخلی، راحت‌تر می‌توان بر موانع بیرونی و خارجی غلبه کرد. یکی از موانع درونی که در مقابل تمدن نوین اسلامی به مثابه یک چالش مطرح است، سطحی‌نگری و تحجرگرایی طیف وهّابیت می‌باشد. این مانع به حدّی نیرومند بوده که دنیایی عَرَب را از عجم، سنی را از شیعه و وهّابیت را از غیر وهّابیت جدا ساخته و باعث درگیری‌های زیاد میان مسلمانان و کشورهای اسلام شده است و فرصتی خوبی را برای اهداف شوم غرب فراهم نموده که آنان با دسیسه‌‌های مختلف همواره به دنبال استعمار کشورهای اسلامی و انتقال ناامنی‌ّها، اختلافات و درگیری‌ها به سمت مسلمانان بوده اند. یافته‌های پژوهش حاضر که با روش توصیفی-تحلیلی از منابع مختلف به دست آمده نشان می‌دهد: تحجرگرایی، خشک اندیشی و عقل‌ستیزی وهابیان، علاوه بر بسترسازی استفاده جویی برای غربی‌ها، باعث انحطاط فکری و فرهنگی جامعه اسلامی گردیده و سبب بروز اختلافات و کشمش‌های درونی میان مسلمانان شده است و همچنان به مثابه یک مانع جدّی در برابر ایجاد تمدن نوین اسلامی قرار دارد؛ لذا برای رهایی از این پدیده‌ای مخرّب، باید ضمن احترام به باورها و ارزش‌های ملی با اتکا به عقلانیت دینی، روشنگری و تبیین درست مفاهیم و آموزه‌های اصیل اسلامی به تقویت همبستگی، خردورزی و پُررنگ سازی جنبه‌های مشترک تمدن اسلام همت گماریده شود، تا فضایی جدید بر پایه صلح، اعتماد و عقلانیت در جهان اسلام پدید آید.