کنترل مداری خودگردان: رویکردی نوین در ماهواره‌های Leo

امروزه، به جهت کاهش هزینه‌ها، استفاده از ماهواره‌های کوچک در مدار ‏leo‏ مورد استقبال قرار ‏گرفته است. با افزایش ماموریت‌های سنجشی در این مدار که نیاز به ماهواره‌هایی با دقت مداری بالا دارد، ‏کنترل مداری ماهواره‌های ‏leo‏ در کنار کنترل وضعیت آن‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. ‏تحقیقات اخیر تلاش‌کرده‌اند تا با ارائه سامانه کنترل مداری خودگردان ‏بر دقت سامانه بیفزایند و ازسوی دیگر هزینه‌ها را بیش از پیش کاهش دهند. این سامانه با حفظ تمام و یا تعدادی از المان‌های مداری ماهواره توسط خود ماهواره، دخالت نیروی انسانی در ایستگاه زمینی را کاهش می‌دهد و در نتیجه نیاز به تعدد ایستگاه‌های ‏زمینی را مرتفع خواهد ساخت. همچنین، این سامانه علاوه بر کاهش هزینه‌ها و افزایش دقت، قابلیت‌هایی را به ماموریت‌های فضایی می‌افزاید که پیش از این وجود نداشته‌اند. این تحقیق با بیان ویژگی‌های سامانه کنترل مداری خودگردان و نیز بررسی تحقیقات نظری و عملی در این رابطه به تحلیل رویکردهای استفاده از این سامانه خواهد پرداخت.

Autonomous Orbit Control: A New Approach in LEO Satellites

Today, in order to reduce costs, the use of small satellites in LEO orbit has been considered and byincrease of observation missions in this orbit, which requires high orbital precision satellites,orbital control of  LEO satellites beside attitude control has been especially important. Recent researches have tried toincrease system’s accuracy and on the other hand, reduce costsmore than before by offering autonomous orbit control system. This system hasreduced human intervention in the ground stationby maintaining all or some of satellite orbital elements via satellite itselfand thus has eliminated need of multiple ground stations; also in addition to costreduction andaccuracy increase, it adds abilities to space missions that did not exist before. This researchwill analysis approaches of using autonomous orbit control by expressing  features of this system and reviewing theoretical and practical researches in this regard.