برنامه توسعه موشک‌ها و کاوشگرهای فضایی

تلاش برای ساخت موشک‌ها در اوایل قرن 12 میلادی وجود داشت. اما فعالیت‌های جدی و علمی در این زمینه، در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی آغاز شدند. نتیجۀ این فعالیت‌ها، عاقبت در سال 1942 به ساخت موشک با سوخت مایع انجامید. بعد از جنگ جهانی دوم، این فعالیت‌ها عمدتاً در ایالات متحدۀ آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی (آن زمان) ادامه یافتند که منجر به ساخت یک سری از موشک‌های بزرگ شدند که بعدها اصلاح، تکمیل و پیشرفته‌تر شدند و امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از نقطه‌های اوج این پیشرفت‌های موشکی، موشک زحل 5 بود که باعث محقق شدن رویای سفر فضایی در بین سال‌های 1969 تا 1972 و رسیدن پای انسان بر روی کرۀ ماه شد.

Program for Development of Rockets and Space Probes

At the beginning of the 12th century, numerous attempts were made to build rockets; however, serious scientific activities began in the late nineteenth and early twentieth centuries. These activities eventually led to the construction of liquid fuel rockets in 1942. After the Second World War, most of these activities continued in the United States and in the (then) Soviet Union, resulting in the construction of a series of large rockets that were later modified, completed and further developed. A highlight of this rocket development was the Saturn rocket, which realized the dream of space travel between 1969 and 1972 and brought man to the moon.