تحلیل وجوب اعتباری از منظر علامه طباطبایی با رویکرد فلسفۀ کنش

منشا، لزوم، حقیقت و کیفیت پیدایش وجوب اعتباری از منظر علامه طباطبایی در فرایند صدور کنش، مسئلۀ پژوهش حاضر را رقم می‌‌زند. در نگاه علامه طباطبایی، وجوب اعتباری نقش ویژه‌‌ای در کنش‌های انسانی ایفا می‌‌کند؛ به‌گونه‌‌ای که هیچ فعل و ترکی خالی از آن نیست. ازنظر ایشان، متعلق علمی که اراده بر آن متوقف است نمی‌تواند نسبتِ ضروریِ حقیقی باشد، بلکه نسبتی غیرضروری و غیرحقیقی است. ایشان براساس اتحاد و سنخیت نسبت با طرفین و کیفیت آن، بر اعتباری بودن طرفین نسبت و کیفیت آن استدلال می‌کند. در نگاه ایشان، این کیفیت اعتباری همان وجوب اعتباری است. منشا این وجوب، احساسات درونی برآمده از قواست که انسان در پرتو این احساسات، حد یا حکم ضرورت حقیقی را به دیگر اشیا می‌دهد و این وجوب را انشا می‌کند. وجوب اعتباری اولین اعتباری است که انسان پدید می‌آورد.

An Analysis of I'itibari Necessitation from the Allameh Tabatabai's Viewpoint with the Philosophy of Action Approach

The issues of the present research are the source, necessity, definition and the quality of the creation of i’itibari necessity in Allameh Tabatabai’s viewpoint in The process of performing the action. Conventional necessity plays a special role in actions so that all actions are performed according to it.In Allameh Tabatabai’s view, stopping the will on consciousness is selfevident and does not need a reason. In his view, the object of this consciousness cannot be a real necessary relation, but is an unnecessary and unrealistic relationship. Based on the unity and cognation of the relationship with its parties and quality. he argues that the parties and quality are i’itibari. In his view, this quality is the conventional necessity. The source of this necessity is the inner feelings come from the faculties of soul. In the light of these feelings, man gives the definition of real objects to other objects and makes the conventional necessity. It is the first conventional perceptions that man creates.