هستی شناسی عدالت؛ بررسی تطبیقی آرای آیت‌الله جوادی آملی و جان رالز

هر نظریه‌ای درباره عدالت، بر بنیان‌های نظری استوار است که یکی از مهم‌ترین آنها بنیان هستی‌شناختی است. در این پژوهش تلاش شده تا بنیان هستی‌شناختی عدالت در اسلام و لیبرالیسم با استفاده از روش تفسیری و تطبیقی روشن گردد. در این راستا آرای دو تن از متفکران برجسته معاصر، آیت‌الله جوادی آملی و جان رالز بررسی و مقایسه شده و نشان داده شده که رالز به لحاظ هستی‌شناختی فردگرا و انسان‌محور است و در مقابل، آیت‌الله جوادی آملی دارای هستی‌شناسی سه‌ضلعی است و بر ترابط انسان با خداوند و بقیه هستی تاکید دارد. این امر دلالت‌های مهمی در تنظیم نظریه عدالت آنها دارد.

Justice and Human Nature; a comparative study of Ayatollah Javavdi Amoli's and John Rawls's thoughts

 AbstractEach theory of justice is based on assumptions about human nature. To advance an Islamic theory of justice, then, needs to define human propensities, rights and capacities. This research considers and compares  Ayatollah Javavdi Amoli and John Rawls’s viewpoints on human nature, and its relation with justice. Javavdi Amoli believes that human being has two dimensions –Fitrah and (material)nature and the Fitrah should dominate the (material) nature of man. This belief has significant implications (e.g. the right of guidance) for theorizing about justice. Rawls, on the other hand, concentrates on human characteristics such as liberty, equality, rationality and reasonability, with the centrality of the liberty. He finally articulates his theory of justice in two principles, which the first and dominant one is the right of liberty.