نظریۀ علم دینی با رویکرد توحیدی از منظر استاد مطهری

اسلام دین توحید است و قرآن کریم با تاکید فراوان بر توحید، نقطۀ مقابل آن یعنی شرک را به‌شدت تخطئه کرده است. نظر به این اهمیت و اینکه معمولاً شرک، صرفاً به‌معنای بت‌پرستی فهمیده می‌شود، این مقاله تلاشی است برای بازتعریف توحید و شرک. از نظر قرآن و روایات، تمام ابعاد زندگی انسان، ازجمله عرصه‌ی علم و دانش، می‌تواند مصداقی از حیات موحدانه یا مشرکانه باشد. در این مقاله با استفاده از اندیشه و آثار استاد مرتضی مطهری، نشان داده‌ایم چگونه توحید و شرک در علم تاثیر می‌گذارند. به این منظور پس از تعریف مفاهیم اصلی تحقیق، چهار شاخص برای توحید و شرک ارائه شده که عبارت‌اند از: از اویی تکوینی (اَللّهُ خالِقُ کُلِّ شَی‌ء)، به‌سوی اویی تکوینی (الا اِلَی اللهِ تَصیرُ الاُمور)، از اویی تشریعی (اِن الحُکمُ اِلا للهِ)، به‌سوی اویی تشریعی (اَلا للهِ الدینُ الخالِص). برای بیان تفصیلی‌تر به مصادیقی از تفکر مشرکانه اشاره شده، پدیده‌هایی مانند مادیگرایی، ثنویت، انکار قیامت، پیروی از هوا و هوس شخصی، لیبرالیسم فرهنگی، دموکراسی، لذت‌گرایی، و ارزش‌های یک‌بعدی.

Theory of Religious Knowledge with Monotheistic Approach in Motahhari`s view

AbstractAccording to Islamic scholars, the existing humanities are influenced by the imported sciences of West, and it’s basis and contents was deviated. This necessitates the necessity of moving from the available humanities to the desirable human sciences that are only available in the shadow of scientific ( ijtihad )and the production of new ideas. The (Ishraf) theory can be regarded as an effective step in this regard, including the promotion of the religious health of the humanities and the development of Musharraf sciences. Based on the feature of this theory, sources, foundations and methods are based on revelation teachings. Because in compilation of desirable maternal sciences (theology, ethics, and jurisprudence desirable), it is necessary to rely on these great sources of resources to reexamine Qur’anic doctrines and narrative and fundamental role of reason and practice. This theory, which defines the insight, value, and veracity of the science of motherhood on the basic and epistemic propositions of the humanities, is based on the Prophetic narrative (al’AlmiSala’ita). Of course, the field and rational evidence also confirms this narrative. In terms of the method, the mechanisms of this theory, namely, the supply and implementation of intercession and the production of ijtihadi, have been modeled from the teachings of Ahlulbit (against Islam