انتقال آموزۀ ارزش «عدم‏ جلوه ‏گری» به دختران دبستانی، از طریق داستان مطالعه ‏ای پدیدارشناسانه

مطالعۀ حاضر، به‎منظور بررسی چگونگی انتقال آموزۀ تربیتی و اخلاقی عدم‎جلوه‎گری و تبیین پیامدهای رفتارهای جلوه‎گرانه به دختران دورۀ ابتدایی، به کمک کتاب داستان انجام گرفت. روش پژوهش، پدیدارشناختی توصیفی و نوع نمونه‎گیری «باحداکثر تنوع» لحاظ شد و با 130 دانش‎آموز 9 الی 12 سال، در هفت استان کشور، بعد از اهدا و مطالعۀ کتاب، مصاحبۀ نیمه‏ساختاریافتۀ هدایت ‏شده صورت پذیرفت. تجزیه‎وتحلیل داده‎های به‌دست‌آمده از مصاحبه‎ها، با استفاده از روش تحلیل‎مضمون از نوع شبکه مضامین انجام گرفت. درنهایت، بعد از بررسی و تحلیل داده‏ها، در مرحلۀ اول مضامین پایه (n=260)، در مرحلۀ دوم مضامین سازمان‎دهنده (n=41) و در مرحلۀ پایانی نیز، مضامین فراگیر (n=7) استخراج شدند و این مضامین، در قالب «پنج سطح» شبه‎صعودی‎ با عناوین: «عدم‎ارتباط‎گیری با پیامِ کتاب»، «عدم‎انتقالِ یادگیری به دنیای واقعی»، «ارزش‎گذاری شناختی و عاطفی نسبت به عدم‎جلوه‎گری نزد نامحرم»، «انتقالِ یادگیری به محیط واقعی زندگی»، «تمایل و اقدام در مسیر کنشگری اجتماعی عفاف‎وحجاب» و یک سطح جانبی با عنوان «یادگیری غیرمستقیم سایر ارزش‌های اخلاقی» دسته‎بندی شدند. درمجموع، یافته‌های به‎دست‏آمده، از ظرفیت بالای کتاب‎های داستان، در انتقال و آموزش غیرمستقیم آموزه‏های اخلاقی و ارزشی نظیر عدم‎جلوه‎گری، به کودکان و نوجوانان حکایت دارد که شایسته است از سوی مسئولان و برنامه‎ریزان فرهنگی بیشتر مورد توجه قرار گیرد.