نسبت هنر، زندگی و اخلاق در اندیشه هایدگر

«پرسش از هستی» به منزله مهم‌ترین مسئله در حیات فکری هایدگر، نسبتی وثیق با حقیقت هنر دارد. هایدگر در برابر دیدگاه کانت که معتقد به تفکیک تام قلمرو و معیارهای داوری «قوه حکم» از قوای عقل نظری و عقل عملی بود، بر پیوند دیگرباره این ساحت‌ها با یکدیگر احتجاج می‌کند. از نظر او هنر راستین در حقیقت خود، پیوندی بنیادین با زندگی و مناسبات زیستی آدمی دارد. هدف از این پژوهش، اول، نشان دادن این است که از نظر هایدگر نسبتی بنیادین میان هنر با زندگی و اخلاق وجود دارد و این نسبت برآمده از ذات عالم‌ساز اثر هنری است. دوم، در صدد است تبیینی از حقیقتِ عالمِ سربرآورده از آثار هنری و نقش و نسبت این عالم در زندگی و حیات انسانی به دست دهد. در پایان نشان می‌دهیم نفی زیبایی‌شناسی جدا از اخلاق در بیان هایدگر، مستلزم این نیست که هنر به منزله ابزار اخلاق متصور شود. چنین تصوری با مبانی اندیشه هایدگر سازگار نیست.

the relation between art,, life and ethics in heidegger’s thought

the question of being as the most important issue in heidegger’s intellectual life has a close relationship with the truth of art from his point of view. heidegger, in opposition to kant, which believed in the complete separation of the area and judgment criteria of critique of judgment from theoretical reason and practical reason, argues for the interconnectedness of these areas. in his view, art in its essence is fundamentally linked to human life and human being relationships. the purpose of this research is to show first, that, for heidegger, there is a fundamental relationship between art and life and ethics, and this relationship stems from the worldmaker essence of the work of art. secondly, it seeks to explain the truth of the world arising from works of art and the role and relation of this world in human life. finally, we want to show that the refutation of the aesthetics that is separate from ethics does not lead to this conclusion that art should be considered as a tool of ethics and this idea is inconsistent with the foundations of heidegger’s thought.