بررسی اعتبار استدلال انباشتیِ فیلیپ کویین بر اثبات وجودشناسانه اراده‌گرایی الهیاتی

بازخوانی مجدد نظریه امر الهی در سده اخیر سبب شده است که تقریرهای قابل دفاع‌تری از این نظریه ارائه شود. فیلیپ کویین یکی از فیلسوفان برجسته‌ای است که در آثار خود سعی دارد تا وابستگی وجودشناسانه اخلاق را به خدا در دین مسیحیت اثبات نماید. وی با تفکیک حوزه وظایف و ارزش‌های اخلاق ادعا می کند که وظایف اخلاقی به فرمانِ الهی و ارزش‌های اخلاقی به ذاتِ خوبِ خدا وابسته هستند. وی برای اثبات این ادعا از یک استدلال انباشتی بهره می‌برد و با ارائه چهار شاهد از سنت مسیحی نشان می‌دهد که مسیحیت از وابستگی وجودشناسانه اخلاق به خدا حمایت می‌کند. ماهیت عمل عبادی، اخلاق انجیل، هرمونوتیک کتاب مقدس و تبیین کلامیِ حاکمیتِ مطلق خدا شواهدی است که به عقیده کویین، تجمیع و انباشت آنها توانایی اثباتِ این ادعا را دارد. در این نوشتار پس از تبیین دقیق نظریه و استدلال کویین، با روشی تحلیلی، نشان داده خواهد شد که دلیل کویین اعم از مدعایش است. نکته محوری در نقد ارائه شده این است که نگارنده با پذیرشِ موجه و معتبر بودنِ استدلال انباشتی، به دنبال آن نیست که ناقص بودن هر یک از شواهد را به تنهایی نشان دهد؛ بلکه با پذیرش اینکه این شواهد تنها در کنار یکدیگر توانایی اثبات نتیجه را دارند، نشان داده خواهد شد که نتیجه‌ی اخذ شده در این استدلالِ انباشتی، مطابق با مدعای مطرح شده توسط کویین نیست. کویین مدعی است که اخلاق از منظر وجودشناسانه به خدا وابسته است؛ در حالی که استدلال انباشتی وی اصل وابستگی را به اثبات می‌رساند و نه نوع وجودشناسانه آن را به طور خاص.

Examining the Validity of Quinn’s Cumulative Argument on the Ontological Proof of Theological Voluntarism

The re-reading of divine command theory in the last century has led to more defensible interpretations of this theory. Philip L. Quinn is one of the leading philosophers who tries to prove the ontological dependence of morality on God in Christianity. He claims that by separating the sphere of duties and values in morality, moral duties depend on divine command and moral values depend on the good nature of God. He uses a cumulative argument to substantiate this claim and by presenting four testimonies from the Christian tradition, he shows that Christianity supports the ontological dependence of morality on God. Devotional practice, gospel ethics, scriptural hermeneutics, and a theological theory are evidence that, according to Quinn, their aggregation has the potential to prove this claim. In this article, after a detailed explanation of Quinn’s theory and his reasoning, it is analytically shown that Quinn’s reason includes his claim. The central point in the critique is that the author accepts the validity of the cumulative argument and he does not seek to show the imperfection of each evidence alone; rather, by acknowledging that this evidence together can only prove the result, it will be shown that the result obtained in this cumulative argument is not in line with Quinn’s claim. Quinn claims that morality is ontologically dependent on God, while his cumulative argument proves the principle of dependence, not the ontological form in particular.