نگرشی نو در نسبت مالیات بر عایدی سرمایه با رشد نقدینگی و تورم (رهیافتی از نظریه درون زایی پول)

مساله‌ی تورم در اقتصاد ایران که با مقوله‌ی انتظارات تورمی در هم آمیخته شده، باید در چارچوب یک بازی تکرار شونده بررسی و حل گردد. در نظریه بازی‌ها، علت اهمیت بازی‌های تکرار شونده این است که هر بازیکن باید تاثیر سیاست‌ها و حرکات فعلی خود را بر حرکات آینده‌اش را در نظر بگیرد. هنگامی که رشد نقدینگی با تورم دارایی‌های سرمایه‌ای و بازدهی فعالیت‌های نامولد در یک سیکل هم‌افزا قرار می‌گیرند، درصورتی که در اثر سیاست‌هایی از جمله مالیات بر عایدی سرمایه، انتظار بازدهی بالا از فعالیت‌های سفته‌بازانه منتفی گردد، این نتیجه در اقدام بعدی بازیگران درج شده و در گام بعد تقاضای نقدینگی برای فعالیت‌های سوداگرانه از بین می‌رود؛ درنتیجه فشار درون‌زا برای رشد نقدینگی کاهش یافته و در مرحله بعد منجر به کاهش تورم می‌گردد. بنابراین مالیات بر عایدی سرمایه می‌تواند به عنوان نقطه شروع موثری در چارچوب یک بازی تکرار شونده برای کنترل مساله‌ی تورم در اقتصاد ایران باشد. به همین منظور آثار اعمال مالیات بر عایدی سرمایه در بخش مسکن به روش توصیفی- تحلیلی مورد مطالعه قرارگرفته است. نتایج بیانگر آن است که اعمال این پایه مالیاتی منجر به خروج سوداگران از بخش املاک شده و به‌تدریج با افت انتظارات تورمی، سرعت در گردش پول و درنتیجه نوسانات قیمتی کاهش خواهد یافت. در ادامه با کاهش تقاضاهای سفته‌بازانه پول، فشار درون‌زا برای رشد نقدینگی نیز کاسته می‌شود که درنهایت منجر به کنترل تورم خواهد شد.