بررسی علل و پیامدهای شکل گیری سکونت گاه های غیررسمی‌ در حاشیه شهرها و معرفی ایده تشکیل ستاد منطقه ای

موضوع حاشیه نشینی و معضلات اقتصادی اجتماعی آن، از جمله موضوعات مهم و قابل توجه در توسعه شهرهاست. متاسفانه عدم مدیریت و هماهنگی درست و یکپارچه در سازمان ها و دستگاه های فعال نه تنها دردی از این مناطق دوا نکرده بلکه معضلات جدیدتری همانند پرورش تکدی گری، زیرپا گذاشتن عزت نفس و... به وجود آورده است. این بحث ذیل عنوان الگوهای توسعه شهری و روستایی در جغرافیای ایران دسته بندی میگردد. موضوع حاشیه نشینی یکی از 5 موضوعاتی است که مقام معظم رهبریمدظه العالی در ذیل آسیب های اجتماعی در جلسات غیرعلنی به آن اشاره کرده اند. آمارها نشان می دهند که بیش از 11میلیون نفر حاشیه نشین در شهرهای کشور وجود دارد و این زنگ خطر بزرگی برای جامعه است؛ چراکه مناطق حاشیه نشین می تواند بستر مناسبی برای انواع آسیب های دیگر باشد. بروز آسیب ها و نابسامانی های فراوان کالبدی، اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و... در این نواحی، سطح زندگی ساکنان را تا حد شایان توجهی کاهش داده است و به نظر میرسد بدون ارتقا و بهبود شرایط موجود، اسکان غیر رسمی‌به معضلی لاینحل در مقابل پیشرفت مناطق تبدیل خواهد شد.به نظر می رسد ضعف هماهنگی دستگاه ها و گروه های موجود و از طرفی عدم وجود سیاست های منظم و مشخص در رفع حاشیه شهرها و جلوگیری از افزایش این سکونت گاه های غیر رسمی، عمده ترین علل شکل گیری این معضل در لایه سیاست گذاری باشد. لذا کاملا مشخص است که موازی کاری های پی درپی و خدشه دار شدن عزت افراد حاشیه-نشین و از طرفی گسترش بدون حساب این سکونت گاه ها جزو تبعات این مساله می باشد. پژوهشگر در این نوشتار قصد دارد پس از ذکر علل شکل گیری حاشیه نشینی شهری و مشخص کردن آثار مختلف آن، در جهت ارائه راهکار تشکیل ستاد منطقه ای با اختیارات فراقوه ای ویژگی های آن را بیان سازد. حل این مساله در گرو ملزم شدن تمامی‌گروه ها و سازمان های فعال به تبعیت از این ستاد و صدور مجوزهای قانونی مختلف توسط سه قوه برای فعالیت آن است.