بررسی رابطه شبکه های اجتماعی مجازی بر نوع ارتباطات جوانان 15 تا 29 سال شهر تهران با والدین

امروزه در بیشتر خانواده ها شبکه های های مجازی بر زندگی روزمره و نحوه ارتباط فردی و اجتماعی اعضاء تاثیر غیر قابل انکار دارند. شبکه های اجتماعی،گام به گام وارد خانه ها می شوند و منجر به تغییر سبک زندگی، منش و رفتار جوانان می گردد و شبکه‌ی اینترنت در کنار مزایای بسیار، معایبی نیز دارد که عدم آشنایی کامل با فضای مجازی می‌تواند آسیب‌هایی را برای خانواده‌ها به بار آورد. این تحقیق درصدد بررسی رابطه شبکه های اجتماعی مجازی بر نوع ارتباطات جوانان با والدین است. چارچوب نظری تحقیق مبتنی بر نظریات ولمن و نظریه کنترل اجتماعی هیرشی می باشد. روش تحقیق پیمایشی وابزار پژوهش پرسشنامه می باشد که بر روی 384 نفر از جوانان 15 تا 29 سال شهر تهران که از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده اند صورت گرفته است. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آماری استنباطی و آزمون های (رگرسیون خطی، ضریب پیرسون، اسپیرمن و...) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. اکثر پاسخگویان برای گسترش روابط و سرگرمی و برای دریافت حمایت مصاحبتی از شبکه های مجازی استفاده می کنند و میزان روابط صمیمی در خانواده ها در حد متوسط رو به پایین است. مطابق یافتههای تبینی بین روابط خانوادگی و متغیرهای مدت استفاده از شبکه های مجازی (34/ 0-=r )، دسترسی به شبکه های مجازی (54/ 0-=r )، بین انگیزه استفاده از شبکه های مجازی (51/ 0-=r )،میزان حمایت دریافتی از شبکه های مجازی (57/ 0-=r ) و میزان احساس صمیمیت در شبکه های مجازی (4/ 0-=r) رابطه معناداری وجود و به طور کلی هر چه میزان استفاده از شبکه های مجازی و صمیمیت و حمایت دریافتی از شبکه افزایش یابد میزان ارتباط صمیمی کمتر و روابط غیر صمیمی بین والدین و فرزندان افزایش می یابد.