تحولات قانونی مقررات حاکم بر دادرسی طلاق در ایران و تاثیر آن در حفظ نظام خانواده

موضوع افزایش میزان طلاق در کشور، یکی از چالش های مهم اجتماعی به شمار می رود. در این مقاله تلاش شده است تا با یک رویکرد تاریخی و نیز مطالعه تحلیلی تحولات قانونی در زمینه دادرسی طلاق، تاثیر این تحولات بر میزان طلاق بررسی گردد. مطالعه تاریخی و تحلیل مقررات کنونی حکایت از این دارد که قوانین حاکم بر دادرسی طلاق باید به گونه ای تدوین شود که زوجین را در جهت صلح و سازش و انصراف از طلاق هدایت نماید. در قانون جدید حمایت خانواده، پیش بینی مقرراتی همچون تشکیل دادگاه خانواده به عنوان یک مرجع اختصاصی، ارجاع زوجین متقاضی طلاق به داوری و مراکز مشاوره، تلاش برای صلح و سازش، از جمله نکات مثبتی است که اعمال صحیح آنها می تواند باعث کاهش تعداد طلاق گردد. در مقابل، برخی مواردی که در جهت تسهیل اقامه دعوای طلاق پیش بینی شده است، اگر به خوبی از سوی قضات مورد استفاده قرار نگیرد، می تواند موجبات افزایش طلاق در کشور را فراهم آورد.