بررسی بهزیستی ذهنی براساس وضعیت بومی و ارتباط آن با دلبستگی به مکان در دانشجویان دانشگاه بوعلی‌سینا همدان

هدف پژوهش حاضر بررسی بهزیستی ذهنی براساس وضعیت بومی و رابطه آن با دلبستگی به مکان در دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال تحصیلی 1394-1395 به تعداد 7529 نفر و نمونه پژوهش شامل 367 نفر از این دانشجویان بود که به روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند. از پرسشنامه های بهزیستی ذهنی دینر (1985) و واتسون (1997) و حس تعلق به مکان محقق ساخته (1395) به‌عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. داده ها پس از جمع آوری براساس فرضیه پژوهش و با استفاده از آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. نتایج نشان داد تفاوت معناداری بین بهزیستی ذهنی دانشجویان بومی و غیربومی وجود ندارد (p=33.0> 05.0, t=- 4.0). در مورد رابطه بین دو متغیر نیز نتایج حاکی از وجود رابطه معنادار بین بهزیستی ذهنی با دلبستگی به مکان بود (p<05.0). همچنین بین رضایت از زندگی که مولفه بهزیستی ذهنی است با دلبستگی به مکان رابطه معنادار نشان داده شد (p<05.0).