اثربخشی روان‌درمانی مبتنی بر مدل فرانظری (ttm) بر آمادگی به اعتیاد دانشجویان مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره دانشگاه قم

اعتیاد به‌عنوان یکی از معضلات اجتماعی-روانی و فرهنگی می‌تواند تمامی جنبه‌های روانی اجتماعی افراد را تحت تاًثیر قرار دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیردرمان مبتنی بر مدل فرانظری بر آمادگی به اعتیاد دانشجویان مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره دانشگاه قم انجام شده است. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و گواه می باشد. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره دانشگاه قم می‌باشد از بین افراد مراجعه‌کننده 30 نفر از افراد واجد ملاک‌های ورد به روش نمونه‌گیری ملاکی انتخاب شدند و از این 30 نفر به شکل تصادفی، 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل گماشته شدند. درمان مبتنی بر مدل فرانظری به شیوه ی گروهی طی 15 جلسه بر دو گروه آزمایش اجرا شد؛ و افراد گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند و هیچ مداخله ای دریافت نکردند. ابزار استفاده شده در این پژوهش شامل مقیاس آمادگی به اعتیاد زرگر می-باشد که شرکت‌کنندگان در مرحله ی پیش آزمون و پس آزمون به سوالات آن پاسخ دادند. جهت تجزیه‌وتحلیل نتایج از روش های آماری توصیفی و تحلیل کواریانس استفاده شده است. یافته‌های پژوهش بیانگر آن است که میان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ آمادگی به اعتیاد تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0>p). همچنین میزان آمادگی به اعتیاد در گروه آزمایش در مرحله ی پس‌آزمون به طور معنی‌داری کمتر از گروه کنترل بود. درمان مبتنی بر مدل فرانظری یکی از درمان های گروه شناختی- رفتاری است که توانسته است آمادگی به اعتیاد در دانشجویان را کاهش دهد.