تاثیر طرح‌واره درمانی بر افکار اضطرابی دانشجویان دختر منطقه لالجین

اضطراب به‌عنوان محصول تمدن‌یابی تمدنی جوامع بشری هرروز رو به تزاید است و در طبقه‌بندی علمی مبتنی بر راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی، حوزه‌ای است که دائماً در حال تغییر است و گونه‌ای از آن تحت عنوان افکار اضطرابی در بین دانشجویان دختر به‌وفور مشاهده می‌شود که هدف اساسی تقلیل این افکار اضطرابی با استفاده از رویکردهای مختلف روانشناسی است که دراین‌بین رویکرد طرح‌واره به‌تازگی موردتوجه واقع شده است. جهت انجام پژوهش دانشجویان دختر دارای افکار اضطرابی منطقه لالجین با کمک آزمون افکار اضطرابی ولز شناسایی و غربال‌گری شدند و 30 نفر از آن‌ها به‌صورت تصادفی انتخاب و دریک طرح نیمه آزمایشی پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل جایابی شدند و ضمن تعیین طرح‌واره‌های اولیه ناکارآمد آن‌ها، روش طرح‌واره درمانی به مدت 12 جلسه 45 دقیقه‌ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد. تحلیل یافته‌ها با روش کوواریانس نشان داد که با ضریب اثر محسوس طرح‌واره درمانی بر کاهش نشانگان افکار اضطرابی گروه آزمایش موثر بود و این تاثیرپذیری در ابعاد اضطراب جسمانی 624/0، اضطراب اجتماعی 791/0 و فرانگرانی 679/0 بود که به ترتیب تاثیرپذیری طرح‌واره درمانی اول بعد اجتماعی و سپس بعد فرانگرانی و در نهایت بعد جسمانی قرار داشت. پس رویکرد طرح‌واره در صورت تبدیل به یک رویکرد درمانی این قابلیت را دارد که افکار اضطرابی را تقلیل دهد و در دانشجویان دختر دارای افکار اضطرابی، بیشترین نقش را در کاهش اضطراب اجتماعی آن‌ها دارا شود.