اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش اجتناب شناختی و اضطراب دانشجویان

شایع‌ترین پاسخ به محرک تنش‌زا اضطراب است که به‌عنوان تجربه آزار دهنده درونی در پاسخ به تهدیدهای بیرونی و درونی تعریف شده، دراین‌بین اجتناب به‌عنوان نوعی مکانیسم علت شناختی نقش مهمی در ادامه روند اضطراب ایفاء می‌کند، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش اجتناب شناختی و اضطراب در دانشجویان بود، پژوهش حاضر در زمره پژوهش‌های نیمه‌آزمایشی با گروه گواه و همراه با پیش‌آزمون و پس‌آزمون قرار می گیرد، جامعه این پژوهش دانشجویان با اضطراب بالا بودند که از بین آن‌ها 24 نفر از دانشجویان که به‌صورت هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه 12 نفره قرار گرفتند، گروه آزمایش هفته‌ای یک بار تحت درمان شناختی رفتاری 90 دقیقه‌ای قرار گرفتند، گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکردند، هر دو گروه در ابتدا و انتهای پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفتند، جهت جمع‌آوری داده‌ها از ابزارهایی نظیر آزمون اضطراب بک و آزمون باورهای غیرمنطقی جونز مورداستفاده قرار گرفتند، یافته‌های به دست آمده از پژوهش به‌وسیله آزمون کوواریانس و نرم‌افزار spss مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد درمان شناختی رفتاری در کاهش اجتناب شناختی و اضطراب افراد موثر است.