لزوم توزیع عادلانه فرصت ها زمینه ساز وحدت در نظام اسلامی ایران از منظر فقهی و حقوقی

بی شک حفظ نظام و زمینه سازی برای پایداری آن از اهمیت بالایی برخوردار است و کلیدی ترین عامل در شکل گیری چنین وضعیتی وحدت میان آحاد و اقوام مختلف جامعه است. در طول تاریخ، آن چه که منجر به نارضایتی اقوام و نژادهای مختلف در یک جامعه گشته است، بی عدالتی اجتماعی توام با توزیع نامتناسب ثروت در میان اقشار مختلف بوده است. مطالعات اخیر نشان می دهند مهم ترین عامل در توزیع ناعادلانۀ درآمد و ثروت، توزیع ناعادلانۀ فرصت های شغلی و آموزشی است. در دین مبین اسلام نیز به طور مکرر به دو مقولۀ عدالت و وحدت میان اقشار مختلف مسلمانان تاکید شده و آحاد جامعه را به سوی آن راهنمایی کرده است. مسئلۀ عدالت علاوه بر این که در علوم فقهی به عنوان یک قاعده مطرح است، در اصول مختلف از قانون اساسی کشور نیز به آن پرداخته شده است که از جملۀ آن ها می-توان به اصول 43، 61، 109، 121، 156 و 173 از قانون اساسی اشاره کرد. با این همه باید گفت که در تعیین و تبیین عدالت، در عرصه های مختلف و از جمله در توزیع فرصت ها، ابهامات متعددی وجود دارد که نه در آثار فقهی و نه در متون حقوقی مورد بررسی قرار نگرفته اند.از همین رو در این پژوهش به لزوم توزیع عادلانه فرصت ها بین اقوام در نظام اسلامی ایران و زمینه سازی آن برای شکل گیری وحدت میان آحاد جامعه چه از منظر فقهی و چه از جنبۀ حقوقی پرداخته شده است.