انقلاب اسلامی و سیاست هویت

یکی از مباحث مهم در همه نظام های سیاسی، ترسیم هویت ملی مشترک برای رسیدن به توسعه و گذر از بحران هویت در تکوین دولت مدرن است. در تاریخ ایران سه منبع هویت ساز؛ سنتی ایرانی، مدرن و مذهبی بوده است. سوال این است که انقلاب اسلامی بحران تعدد منابع هویت را در ایجاد هویت ملی جدید چگونه حل کرده است؟ هویت ملی در انقلاب اسلامی چگونه باید ترسیم شود؟ آیا انقلاب اسلامی باید هویت ایرانی و مدرن را بپذیرد یا صرفا به هویت دینی و اسلامی بیندیشد؟ دراین پژوهش فرضیه بر آن است که هویت ملی، امری سیال و تغییرپذیر است و گفتگو در فضای آزاد در تاسیس هویت ملی و تن دادن به روش دموکراتیک در جذب عناصر مشترک یا مناسب با هویت های دیگر این مشکل را حل می نماید. در این تحقیق راه حل، پرهیز از برخورد حذفی وسپس گفتگوی آزاد جذب آگاهانه عناصر هویت های دیگر التزام به روش دموکراتیک را پیشنهاد کردیم. در این راستا از روش توصیفی تحلیلی بهره می گیریم. ماحصل نتیجه پژوهش، حل بحران هویت، مقدمه ای برای گذار به توسعه است. معمولا نظام های سیاسی مبنایی ثابت برای هویت ندارند. هویت همواره سیال در حال تغییر بوده است.