تحول رویکرد به حضور اجتماعی و اشتغال زنان در پرتو انقلاب اسلامی

چگونگی و میزان حضور اجتماعی زنان و اشتغال اقتصادی ایشان چالش مهمی در چند دهه اخیر بوده است و مطالبه از منظومه معرفتی انقلاب اسلامی ایران توقعی بدیهی است که دیدگاه و رویکرد خود را درقبال این موضوع مهم در فضای تحول انقلابی و اسلامی تبیین نموده و در کنار دیگر مفاهیم تمدنی به سایر جوامع عرضه نماید . از آنجاکه آراء در این موضوع حتی در پارادایم دینی دارای طیفی از شدت تا انعطاف است در این مقاله ی توصیفی و تحلیلی، نظرات برخی متفکرین معاصر اعم از موافقین و مخالفین درباره حضور اجتماعی و اشتغال بانوان بیان و دسته بندی شده و سپس با روش توصیفی - تحلیلی رویکرد ترجیحی انقلاب اسلامی در این موضوع روشن شده است . نتیجه بررسی این تحقیق نشان می دهد که از منظر تئوریک انقلاب اسلامی حضور اجتماعی بانوان با اشتغال آنها به معنای عرفی متفاوت است. درواقع حضور و مشارکت اجتماعی تکلیفی بر عهده همه مسلمانان از جمله زنان است و باید در عرصه هایی چون امر به معروف , تبلیغ دین مقابله با باطل و امثال آن به صورت واجب عینی یا کفایی به آن عمل شود .اما اشتغال حق مشروطی است که بانوان می توانند با ملاحظات معین از آن استفاده نمایند، و نباید با مصالح اساسی‌تر و اولویت هایی که اسلام برای آنها مشخص کرده است منافاتی داشته باشد؛ اشتغال زنان البته صرفا یکی از جلوه های حضور اجتماعی است که ممکن است زمانی که رنگ تکلیف الهی به خود بگیرد. بهر حال حضور اجتماعی و اشتغال بانوان از منظر انقلاب اسلامی می تواند با اعتلای جامعه ارتباط مستقیمی داشته باشد و در عین حال چنانچه تقلید از الگوهای سکولار بوده و بدون توجه به شروط و ضوابط نباشد، این پتانسیل را دارد که نسبت معکوسی با اعتلای جامعه پیدا کند.