انقلاب اسلامی و حقوق اقلیت‌ها

قانون اساسی تبلور اراده ی افراد و آحاد مختلف تابعان سرزمین جغرافیایی یک کشور میباشد که معمولاً، حلول این قانون پس از تحولات اساسی و تند به وسیله ی بنیانگذاران آن به منصه حضور می رسد. در این میان آن چه که منحوض نظر نگارندگان قانون اساسی است حفظ حقوق و کرامت انسانی مورد خاص تمام افراد جامع انقلاب اسلامی نیز خود ثمره تلاش اقلیت ها در معنای مختلف آن که در این مقاله به تکثر آنها اشاره شده است می باشد. هر چند اعمال تفوق و حاکمیت غالباً با اکثریت فیروز در انقلاب بوده اما برتری این اکثریت به معنی نفی حقوق اساسی، و حفظ منزلت اقلیت نخواهد بود این اقلیت معمولاً در نظام های حقوقی مترقی دارای کلیه ی حقوق انسانی بشری و دینی می باشد که این مهم نه تنها در قانون اساسی نظام مقدس جمهوری اسلامی تقریر یافته بلکه به عنوان عالی ترین سند حقوقی یک کشور شناخته می شود. و تعریف کننده اصول سیاسی، ساختار، سلسله مراتب، جایگاه و حدود قدرت سیاسی در یک کشور، و تعیین و تضمین کننده حقوق شهروندان و مبنایی برای رفتار حاکمان و مسئولیت های آنان در برابر ملت است.