بررسی راهبردهای خودتنظیمی در روایت های زنان برگزیده قرآنی

بهره‌گیری از ابزارها و دانش‌های جدید معرفتی، نوعی تدبر روشمند در آیات و مصادیق آن است و به رمزگشایی از لایه‌های زیرین مفهومی در قصص قرآنی می‌انجامد. تحلیل روایت های زنان شایسته در قرآن، یکی از روش های شناخت راهبردهای خودتنظیمی برای تحقق اهداف تربیتی اسلامی به شمار می آید. خودتنظیمی به عنوان یک راهبرد شناختی بر توانایی شخص در کنترل عواطف، رفتارها و خواسته های خود، به منظور به دست آوردن برخی پاداش ها دلالت دارد. این جستار با شیوه توصیفی- تحلیلی در آیات مرتبط با حضرت آسیه (س)، حضرت مریم(س) و همچنین دختران حضرت شعیب، ضمن بررسی مولفه های خودتنظیمی در علم روانشناسی، شاخصه های این زنان برگزیده تبیین می شود. از این رهگذر، ظرفیت شگرف متون قصص قرآنی در فرآیند معنا‌سازی هویدا شده و افق نوینی در تحلیل قصص قرآنی گشوده خواهد شد. یافته‌ها بیانگر سبک خودتنظیمی مطلوبی توسط زنان برگزیده قرآنی در تعاملات اجتماعی است. همچنین نتایج این تحقیق نشان داد زنان برگزیده قرآنی با برخورداری از اهداف والای الهی، در تمام شئون زندگی، راهبردهای خودتنظیمی در افکار، احساسات و رفتارها را بکار بسته اند و به بازتولید یک گفتمان ساختارشکنانه در جهت تداعی مفهوم توحید پرداخته اند. مدنظر آنها قرار می گرفت. همچنین بررسی آیات مورد نظر در لایه های ژرف معنایی خود، بازنمایی نوینی از حقیقت ارائه می نماید و نشان می دهند که راهبرد رفتار محور در این زنان به طور جدی مورد توجه بوده است.