ارزیابی ترجمه صفارزاده و آیتی با تکیه بر سطح صرفی-نحوی الگوی گارسس (مطالعه موردی: سوره مبارکه مریم)

از آنجا که در راستای ارتقاء کیفیت و مقبولیت ترجمه‌ قرآن کریم به فارسی، بررسی و تحلیل شگردهای ترجمه امری حائز اهمیّت به نظر می‌رسد. بنابراین در دهه‌های اخیر ترجمه های این کتاب آسمانی از سوی ترجمه پژوهان قرآنی مورد نقد و ارزیابی قرار گرفته است. تلاش پژوهش حاضر مبتنی بر تحلیل و ارزیابی ترجمه طاهره صفارزاده و عبدالمحمد آیتی با تکیه بر مولفه‌های مدل «گارسس» در سطح «صرفی - نحوی» است؛ برای این منظور مولفه‌های کاربستیِ این نظریه بر شواهد مستخرج از آیات سوره مریم (ع) در سطح «صرفی - نحوی» تبیین شده است. یافته‌های پژوهش با تکیه بر روش تحلیلی- توصیفی حکایت از این دارد که مترجمان در مولفه‌ی «ترجمه تحت اللفظی» یکسان عمل کرده‌اند ولی در قبض نحوی عملکرد صفار زاده بهتر است؛ امّا با این وجود اشتباهاتی در ترجمه واژگان و تغییر در نحو و یا تغییر در نوع جملات در دو ترجمه به چشم می خورد.