نقش محبت به خداوند بر رشد برخی فضائل اخلاق اجتماعی

رشد فضائل اخلاق اجتماعی از جمله اهداف بعثت پیامبران و اوصیاء آنان است، این مسئله معلول علل و عوامل فراوانی از جمله محبت به خداوند متعال است. مقاله حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای – نرم افزاری و با استناد به آیات قرآن کریم و روایات معصومان(ع) و کلام بزرگان دین، نقش محبت به خدا را در رشد برخی از فضائل اخلاق اجتماعی چون: خوشرویی، عفو، امانتداری، وفای به عهد و... که در زندگی امروزه به دلیل عدم شناخت، دلبستگی های مادی و کم محبتی به خداوند مورد غفلت قرار گرفته اند، بررسی می کند. نتایج حاصله از این قرار است که محبت به خدا با همه اقسامش(فطری، اکتسابی و موهبتی) نقش موثری در معرفت نفس و سوق دادن آن به مسیرتعالی، گوش دادن به ندای محبوب و مشابهت و همراهی با او دارد، که عامل موثری برای همدلی، اتحاد، عفو، بخشش، افزایش اعتماد عمومی و کاهش آمار خشونت طلبی و گرایش به جرم است. بنابراین دوست داشتن، قوی ترین عاملی است که می تواند انسان را به حرکت در مسیر دلخواه محبوب و متخلّق شدن به اخلاق او تحریک کند.