بررسی ‌شیوه ‌تربیتی ‌نهج البلاغه ‌دراصلاح نگرش‌های‌ فردی ‌به ‌دنیا بر‌اساس ‌الگوی ‌فر‌کلاف

مجموعه عملکرد های فردی و اجتماعی انسان در سایه‌ی نگرش‌ او به دنیای پیرامون خود معنا می‌یابد. بر این اساس تغییروتربیت در حوزه رفتاری انسان نیازمند تغییرات اساسی در حوزه شناختی او از دنیا است. امام علی (ع) به عنوان رهبر و مصلح اجتماعی برای درمان دنیاگرایی و جبرگرایی مخاطبان خود از توانش زبانی در نهج البلاغه در جهت تعلیم نحوه نگرش صحیح انسان به دنیا بهره برده‌است. در این راستا پژوهش‌حاضر با رویکرد تحلیلی- توصیفی و بر اساس الگوی سه وجهی فرکلاف به بررسی سنت عملکردی دنیا در مقابل نگرش انسان در نهج البلاغه پرداخته ودر جریان آن در سطح توصیف با بررسی واژگان مربوط به اعضای بدن انسان و بازتولید استعاره مفهومی «دنیاگرایی بیماری است»، مخاطبان دنیاگرا را متوجه بیماری خود کرده‌است. سپس در سطوح تفسیر و تبیین با غیر طبیعی جلوه دادن بیماری مهلک دنیا گرایی، آنها را به تغییرزاویه دید خود به دنیا ترغیب کرده‌است.