رابطۀ ارتکاب به رفتارهای پرخطر براساس میزان برخورداری از هوش فرهنگی و سلامت اجتماعی نوجوانان مبتنی بر نقش پلیس

هدف این مقاله، تحلیل رابطۀ ارتکاب به رفتارهای پرخطر براساس میزان برخورداری از هوش فرهنگی و سلامت اجتماعی نوجوانان مبتنی ‌بر نقش پلیس است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعۀ هدف را تمام دانش‌آموزان دختر متوسطۀ دوم شهر کرج تشکیل دادند که از بین آن ‌ها تعداد 384 نفر براساس جدول کرجسی و مورگان به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، شامل پرسشنامه‌های سنجش رفتارهای پرخطر زاده‌محمدی و احمدآبادی (1387)، هوش فرهنگی آنگ و ارلی (2008) و سلامت اجتماعی کییز(2000) بود. داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها نشان داد که بین هوش فرهنگی و سلامت اجتماعی با رفتارهای پرخطر رابطۀ معناداری وجود دارد. همچنین، هوش فرهنگی به ‌میزان 561/. و سلامت اجتماعی 138/. رفتارهای پرخطر را تبیین می‌کنند که بالاترین تبیین از بین ابعاد هوش فرهنگی، مربوط به بعد تولید معنای شخصی و از بین ابعاد سلامت اجتماعی بُعد مشارکت اجتماعی است. بنابراین، می‌توان اظهار داشت که بین بالابودن میزان هوش فرهنگی و سلامت اجتماعی رابطۀ معنادار و قدرت پیش‌بینی مطلوبی با رفتارهای پرخطر دانش‌آموزان وجود دارد؛ زیرا، فقدان هر یک از متغیرهای مذکور، موجب افسردگی، بدبینی، ارزیابی منفی از رویدادها، اعتیاد به مواد مخدر، ناهنجاری‌های اجتماعی و رفتارهای پرخطر دیگر خواهد شد.

the relationship between committing risky behaviors based on the level of cultural intelligence and social health of teenagers according to the role of the police

the aim of this paper is to analyze the relationship between committing risky behaviors based on the level of cultural intelligence and social health of teenagers based on the role of the police. the research method was a correlational description. the target population was made up of all female secondary school students of karaj city, among whom 384 people were selected based on krejcie and morgan’s table by multi-stage cluster sampling method. the data collection tools included the questionnaires for measuring high-risk behaviors by zadeh-mohammadi and ahmadabadi (2007), cultural intelligence by ang and earley (2008), and social health by keyes (2000). data were analyzed using pearson and multiple regression statistical methods. the findings indicated that there is a significant relationship between cultural intelligence and social health with risky behaviors. furthermore, cultural intelligence is 0/561 and social health 0/138. they explain risky behaviors that the highest explanation among the dimensions of cultural intelligence is related to the dimension of personal meaning production and among the dimensions of social health is the dimension of social participation. therefore, it can be stated that there is a significant relationship between the high level of cultural intelligence and social health and a favorable predictive power with high-risk behaviors of students since the lack of any of the mentioned variables will cause depression, pessimism, negative evaluation of events, drug addiction, social abnormalities and other risky behaviors.