مقایسۀ اثربخشی مداخلۀ آدلری و هیجان‌مدار بر صمیمیت زنان دارای تعارض زناشویی: رویکردی فرهنگی

پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ اثربخشی مداخلۀ آدلری و هیجان مدار بر صمیمیت زنان دارای تعارض زناشویی انجام پذیرفت. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون، با گروه کنترل همراه و با مرحلۀ پیگیری 3 ماهه بود. جامعۀ آماری را کلیۀ زنان دارای تعارضات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روان شناختی منطقۀ 12 شهر تهران در سال 1400 تشکیل دادند که در مرحلۀ اول با استفاده از روش نمونه‌گیری دردسترس تعداد 60 نفر زن دارای نمرۀ بالاتر از 111 در پرسشنامۀ تعارضات زناشویی انتخاب و سپس به شیوۀ تصادفی ساده در 2 گروه آزمایش (20 نفر گروه مداخلۀ آدلری و 20 نفر گروه درمان هیجان مدار) و یک گروه کنترل (20 نفر) جای گذاری شدند. گروه‌ آزمایش اول، در 10 جلسۀ 90 دقیقه ای مداخلۀ آدلری و گروه آزمایش دوم در 10 جلسۀ 90 دقیقه ای درمان هیجان مدار قرار گرفتند، اما گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‏ای دریافت نکردند. به منظور جمع آوری داده ها، از پرسشنامه های تعارضات زناشویی mcq ثنایی ذاکر و همکاران (1387) و مقیاس صمیمیت زناشویی mis تامپسون و والکر(1983) استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس، اندازه‏گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی نشان داد که هر درمان مذکور در مرحلۀ پس‌آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل، اثربخشی معناداری بر افزایش صمیمیت داشته است (0.05>p). افزون بر این، براساس آزمون تعقیبی بن فرونی، درمان هیجان مدار اثربخشی بیشتری بر افزایش صمیمیت زناشویی دارد(0.05>p).

Comparing the Effectiveness of Adlerian and Emotion-Oriented Intervention on the Intimacy of Women with Marital Conflict: a Cultural Approach

The present study was conducted with the aim of comparing the effectiveness of Adlerian and emotionoriented intervention on the intimacy of women with marital conflict. The research method was semiexperimental with a pretest, posttest, and a control group, besides a 3month followup phase. The statistical population consisted of all the women with marital conflicts who came to counseling centers and psychological services in the 12th district of Tehran in 2021. In the first step, using the available sampling method, 60 women with a score higher than 111 in the conflict questionnaire were selected. After that, they were randomly assigned to two experimental groups (20 people in the Adlerian intervention group and 20 people in the emotionoriented therapy group) and a control group (20 people). The first experimental group underwent ten 90minute sessions of Adlerian intervention and the second experimental group underwent ten 90minute sessions of emotional therapy, but the control group did not receive any intervention. In order to collect the required data, MCQ marital conflicts questionnaires of Sanai Zakir and et al. (2017) and MIS marital intimacy scale of Thompson and Walker (1983) were used. The results using analysis of variance, repeated measurement, and BenFroni’s post hoc test illustrated that each mentioned treatment had a significant effect on increasing intimacy in the posttest and followup phase compared to the control group (P<0.05). In addition, based on BenFerroni’s post hoc test, emotionoriented therapy is more effective in increasing marital intimacy (P<0.05).