میزان تغییرات احساس غم در جامعۀ ایران ازمنظر استعارۀ مفهومی

امروز، برخی بر این باورند که انسان در جامعة ایران غمگین تر از گذشته شده است. یکی از حوزه هایی که می توان درپی این مفهوم و تغییرات آن در گذر زمان بود، زبان است. زیرا، زبان یک پدیدة اجتماعی-شناختی و حاصل تفکرات و احساسات انسانی و جامعة پیرامون است. در این پژوهش، ازدیدگاه علمی به دنبال این مهم هستیم که «آیا جامعة ایرانی فارسی زبان غمگین تر شده است؟». در همین راستا، به استخراج ابزارهای زبانی رمزگذار مفهوم غم و شادی در زبان فارسی می پردازیم. مهم ترین ابزاری که برای مطالعة این مفهوم مورد استفاده قرار می گیرد، استعارة مفهومی است؛ زیرا، معمولا انسان مفاهیم انتزاعی را سخت تر از مفاهیم عینی درک می کند. به همین منظور، مفاهیم انتزاعی ازرهگذر مفهوم سازی آن ها به وسیلة مفاهیم عینی ادراک می شوند. از آن جا که جامعه و انسان همواره درحال تغییرند، میزان تغییرات زبان و غم و شادی نیز در زبان مشهود است که بیانگر تغییر احساسات انسانیست. پیکرة زبانی مورد استفاده در این پژوهش، شامل فیلم های سینمایی، داستان ها، ترانه ها، عناوین مطبوعاتی و اخبار از دهه های 1347 تا 1357، 1358 تا 1367، 1368 تا 1377، 1378 تا 1387، 1388 تا 1397 است. این دهه ها به علت رخ داد های سیاسی و اجتماعی تاثیرگذار، ازجمله انقلاب، جنگ، سازندگی، اصلاحات و دوران پس از آن برگزیده شده اند. براساس بررسی های صورت گرفته، غم در جامعۀ ایران دارای تغییراتی اندک از دهة 50 تا 70، اندکی کاهش در 80 و درنهایت، افزایش چشم گیر در دهة 90 است. شادی نیز از دهة 50 تا 60 نزول و یک باره افزایش در دهة 70 و سرانجام در دهة 80 و 90 کاهش چشم گیری را تجربه می کند. علت های اصلی افزایش غم و کاهش شادی را می توان مشکلات اقتصادی، جنگ، تجمل گرایی و روابط انسانی پیچیده تر عنوان کرد. یکی از پیامدهای افزایش غم، کاهش امنیت اجتماعی است.

The change scale of sadness in Iranian society; a conceptual metaphor account

Today, some believe that human beings in Iranian society are sadder than before. One of the areas in which this concept and its changes over time can be pursued is language. Because language is a sociocognitive phenomenon and the product of human thoughts and feelings and related society. In this study, from a scientific point of view, we are looking for the important question: &Has the Persianspeaking Iranian society become more sad?&. In this regard, we are extracting linguistic tools to encode the concept of sadness in Persian. The most important tool used to study this concept is conceptual metaphor; Because, usually, human beings understand abstract concepts more difficult than objective concepts. To this end, abstract concepts are perceived by objective concepts through their conceptualization. Since society and human beings are constantly changing, the language and the extent of changes in sadness and happiness are also evident in language, which indicates a change in human emotions. According to studies, grief in Iranian society has slightly changed from the 50s to the 70s, a slight decrease in the 80s and finally, a significant increase in the 90s.