پراکندگی‌های قومی- مذهبی در رژیم صهیونیستی و جایگاه آنها در جامعه و سیاست (با تاکید بر راهکارهای رسانه‌ای)

برخلاف تصویرسازی رسانه های غربی صهیونیستی از ساختار دموکراتیک رژیم اسراییل، جامعه این رژیم با گردآوری یهودیان در قالب موج های مهاجرتی (اسکان اشغالگرانه) به‌ویژه طی 4 دهه اول آن از اقصی نقاط جهان به فلسطین اشغالی، به‌شکل امروزی در آمده است. پرسش‌های مقاله این است که گروه‌های قومی مذهبی در رژیم‌ صهیونیستی کدامند و از چه جایگاهی در ساختار اجتماعی و حکومتی این رژیم برخوردارند؟ روش پژوهش، توصیفی - تحلیلی و چارچوب نظری آن، نظریه ارتباطات میان فرهنگی و کوره مذاب است. بر اساس یافته های مقاله می توان گفت جامعه اسراییل از گروه‌های قومی و مذهبی متعددی شامل اشکنازی های سکولار، یهودیان صهیونیستِ مذهبی، یهودیان مذهبی سفاردیم، یهودیان مذهبیِ اشکنازی، مهاجران یهودیِ روس‌تبار، مهاجران یهودیِ فلاشا و فلسطینی‌های ساکن اراضی اشغالی 1948 تشکیل شده است. در این جامعه، صهیونیست های سکولار و مذهبی بیشترین بهره های اجتماعی سیاسی و در مقابل، فلسطینی‌های اراضی اشغالی 1948 و یهودیان فلاشا، پایین ترین امتیازات سیاسی - اجتماعی را دارند. ناکامی در ادغام یا همسان‌سازی گروه‌های متناقض و بعضاً متضاد از نظر فرهنگی و قومی نژادی علیرغم گذشت هفت دهه، نشانگر شکست ایده کوره مذاب و ارتباطات میان فرهنگی در جامعه صهیونیستی است. درواقع، تعمیق گسل‌های مذهبی و نژادی، چشم‌انداز زوال این رژیم را بیش از گذشته تشدید کرده است.

Ethnic-Religious Dispersions in the Zionist Regime and their Role in Society and Politics (with Emphasis on Media Solutions)

Contrary to the WesternZionist media portrayal of the democratic structure of the Israeli regime, the Israeli society has become modern by collecting Jews in the waves of migration, especially during its first four decades from all over the world to occupied Palestine. The questions of the article is what are the ethnicreligious groups in the Zionist regime and what is their role in the social and governmental structure of the regime? The research method is descriptiveanalytical and its theoretical framework is the theory of intercultural relations. According to the findings, Israeli society can be divided into several ethnic and religious groups, including secular Ashkenazi, religious Zionist Jews, and Sephardic religious Jews, Ashkenazi religious Jews, emaciated Jewish immigrants, Falash Jewish immigrants, and Ashgabatdwelling Palestinians. In this society, secular and religious Zionists have the highest sociopolitical positions, while Palestinians of 1948 and the Jews of Falash have the lowest sociopolitical advantages. The failure to integrate or assimilate culturally indicates the failure of the idea of ​​a melting pot and intercultural communication in Zionist society. Indeed, the deepening of religious and racial gaps has exacerbated the prospect of the regime’s decline.