گردشگری دریایی و جایگاه آن در ایران با تاکید بر خلیج فارس

فعالیت گردشگری در هر کشوری به عنوان بخشی از فعالیتهای اقتصادی در کنار بخش صنعت و کشاورزی موجب رونق و پیشرفت اجتماعی - اقتصادی آنان می گردد. در این میان یکی از این منابع که می تواند بسیاری از تهدید ها را به فرصت تبدیل کند منابع موجود گردشگری آبی با تاکید بر جاذبه های دریا ها و جزایر می باشد. یکی از منابع آبی کشور که می‌تواند در این زمینه مفید و موثر واقع شود، منطقه خلیج فارس می‌باشد که به دلیل برخورداری از جزایر زیبا و متعدد، اقلیم گرم در فصول سرد سال، گونه‌های دریایی منحصر به فرد و مرجان‌های دریایی پتانسیل بسیار بالایی برای گردشگری دریایی دارد. هدف این مقاله بررسی و تحلیل گردشگری دریایی و جایگاه آن در کشور و به خصوص در منطقه خلیج فارس و همچنین تلاش در جهت شناخت و توجه به اهمیت گردشگری دریایی می‌باشد. روش تحقیق این مقاله توصیفی - تحلیلی می‌باشد و جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها و اطلاعات، از روش کیفی مبتنی بر منطق و استدلال و همچنین روش توصیفی استفاده شده است. نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از آن است که منطقه خلیج فارس نسبت به سایر مناطق آبی کشور از پتانسیل های بالاتری جهت ارتقاء گردشگری دریایی برخوردار است و از سوی دیگر، گردشگری دریایی حلقه مفقوده صنعت گردشگری است. همچنین گردشگری دریایی در مقایسه با انواع دیگر گردشگری در کشور ما و همچنین در سواحل خلیج فارس رشد چندانی نداشته و به دلیل نیاز به ایجاد زیرساخت ها و امکانات بیش‌تر و همچنین ناشناخته بودن آن برای مردم و مسئولین نادیده گرفته شده است در حالی که برخی کشورهای حاشیه خلیج فارس در این زمینه از ایران سبقت گرفته‌اند. درواقع صنعت حمل و نقل دریایی مسافر در برنامه های توسعه پنج ساله کشور مغفول واقع شده و توسعه آن به عنوان ضرورت و مزیتی با ارزش افزوده بالا الزامی است.