اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر تاب‌آوری، تفکر مثبت زندگی و خودکارآمدی زنان خانه‌دار

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر تاب‌آوری، تفکر مثبت زندگی و خودکارآمدی زنان خانه‌دار بود. پژوهش حاضر، از جمله طرح‌های نیمه‌آزمایشی، به صورت پیش‌آزمون پس‌آزمون بود که جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیۀ زنان خانه‌دار مراجعه‌کننده به سرای محله‌های منطقۀ دو تهران که تعداد آن‌ها برابر با 400 نفر بود و تعیین حجم نمونه به صورت تصادفی انتخاب و از بین آن‌ها 30 زن خانه‌دار گزینش شدند و در هر دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم گردید ، ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق سه پرسشنامه استاندارد تاب‌آوری (cd-ris) (1991-1979)، مثبت‌اندیشی اینگرام و وینسکی (1988)، خودکارآمدی شرر (1982) و آموزش شناختی رفتاری استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌های جمع‌آوری‌شده، به دو روش توصیفی و استنباطی از طریق نرم‌افزار spss21 انجام شد. در این پژوهش، از آمار توصیفی برای محاسبۀ میانگین و و از آمار استنباطی به منظور بررسی فرضیه‌ها استفاده گردید. قبل از آزمودن فرضیه‌ها، مفروضل‌ نرمال بودن توزیع داده‌ها از طریق آزمون کولموگروف اسمیرنف انجام گرفت. سپس مفروضۀ هم‌گنی واریانس‌ها از طریق آزمون لوین در تمام متغیرهای دو گروه بررسی گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌های آمار استنباطی از تحلیل کوواریانس چند‌متغیره (مانکوا برای فرضیۀ اصلی) و تک‌متغیره (آنکوا برای فرضیه‌های فرعی) استفاده شد.نتایج نشان داد که آموزش شناختی رفتاری بر تاب‌آوری، تفکر مثبت زندگی و خودکارآمدی زنان خانه‌دار اثربخش است. که با توجه به شدت اثر، آموزش شناختی رفتاری بر خودکارآمدی زنان خانه‌دار تاثیر بیشتری دارد.