رابطه ی بهزیستی روانی و تعارض کار-خانواده در پرستاران زن بیمارستان‌های آموزشی شهر اصفهان

در سالهای اخیر تحقیقات زیادی به مطالعه تعارض کار-خانواده ،خانواده-کار، پیشایند ها، پیامدها ی این تعارضات بر افراد جامعه و سازمانها انجام شده است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه ی بهزیستی روانی و تعارض کار-خانواده در میان پرستاران زن انجام شده است. روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی است. جامعه پژوهش شامل کلیه پرستاران زن بیمارستان های اموزشی شهر اصفهان در سال 1399 بودند. ابتدا از بین بیمارستانهای آموزشی شهر اصفهان 3 بیمارستان آموزشی به صورت تصادفی انتخاب گردید. تعداد 450 نفر از پرستاران داوطلب شرکت در پژوهش شدند. در این مطالعه جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه ویژگی های دموگرافیک، پرسشنامه تعارض کار-خانواده و پرسشنامه بهزیستی روانی استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری اس.پی.اس.اس-21 و محاسبه شاخص های آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین تعارض کار-خانواده و تعارض خانواده-کار و بهزیستی روانی و مولفه های آن رابطه منفی معناداری وجود دارد. بعبارت دیگر با افزایش تعارض در هر دو بعد (کار-خانواده و خانواده-کار) میزان بهزیستی روانی کاهش می یابد(01/0>p). لذا بر این اساس می توان نتیجه گرفت تعارض کار- خانواده دارای پیامدهای منفی بر بهزیستی ذهنی کارکنان می باشد.