اثربخشی طرحواره درمانی بر تعارض کار-خانواده زنان متاهل شاغل

هدف از انجام این تحقیق اثربخشی آموزش طرحواره‌درمانی بر تعارض کار-خانواده بود. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی بود. جامعة آماری در این تحقیق شامل کلیة زنان متاهل شاغل در شعب شرکت گلستان در 15 استان بود و حجم نمونه پژوهش برابر با 30 نفر بود که به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه تعارض کار-خانواده کارلسون (2000) و پروتکل طرحواره درمانی گروهی بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از نرم افزار spss21 و برای آمار استنباطی از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش طرحواره‌درمانی موجب کاهش تعارض کار-خانواه زنان شاغل متاهل می‌گردد.