تفکر استراتژیک مدیریتی ( با تاکید بر فضای کسب و کار )

رفتار مشترک سازمانهای موفق ، باز آفرینی مستمر سازمان و کسب و کار آن است . باید این باز آفزینی را از باورها و دیدگاههای خود آغاز کرد . برای استراتژی و بکارگیری آن رویکردهای متعددی وجود دارد .طبق نظر هنری مینتربرگ قابلیت درک محیط بعنوان معیار اصلی دسته بندی مکتب استراتژی به حساب می آید و پیچیدگی محیط کسب و کار امروزه ، بازارهای اشباع ، تغییرات جهشی و ناپیوسته و روابط پیچیده و غیر خطی برخی از خصوصیات کسب و کار است و پیش بینی آینده (به عنوان زیربنای برنامه ریزی استراتژیک ) با خطای زیادی همراه بوده و تغییر پی در پی پارادایمهای کسب و کار پیچیدگیها را تشدید می نماید.در چنین شرایطی به جای جستجوی فرصتهای کسب وکار باید برای درک نیازهای نهفته بازار تلاش نمود . تفکر استراتژیک در مقایسه با سایر موضوعات و حوزه‌های مربوط به استراتژی کمتر مورد توجه قرار گرفته است.تفکر استراتژیک به عنوان «یک توانایی فردی برای تفکر مفهومی، تخیلی، سیستمی و فرصت‌طلبانه برای رسیدن به موفقیت در آینده» تعریف شده است. اما برای درک این مفهوم، شناخت عناصر مهم در تفکر استراتژیک ضروری است.هدف از تفکر استراتژیک، آموزش نحوه فکر کردن و اندیشیدن بر پایه‌ی اصول استراتژی است.از این منظر می‌توان جنس آن را شبیه تفکر سیستمی دانست. تفکر سیستمی هم می‌تواند در فضای کسب و کار، به صورت گسترده مورد استفاده قرار بگیرد و تاثیر‌گذار باشد. اما به خوبی می‌دانیم که اثر اندیشیدن به شیوه‌ی سیستمی به کسب و کار محدود نیست و می‌تواند بر سایر جنبه‌های زندگی ما نیز تاثیر بگذارد.کم نیستند کسانی که تفکر استراتژیک را صرفاً به عنوان فکر کردن در مورد استراتژی یا حتی فکر کردن به استراتژی به کار می‌برند.باید درکنار تفکر تحلیلی و همگرا ، خلاقیت و تفکر واگرا را میدان دادو باید پوسته های قالبی را شکست و به فهم جوهره کسب و کار پرداخت .هنری مینتزبرگ (henry mintzberg) از جمله نخستین کسانی است که تاکید کرد تفکر استراتژیک یک مقوله‌ی مستقل و دارای ویژگی‌های مختص خود است و نباید به سادگی آن را با برنامه ریزی استراتژیک یا سایر مفاهیمی دیگر در بحث استراتژی اشتباه انگاشت .