تبیین ذهن آگاهی بر میزان رضایت زناشویی با استفاده از مضامین اسلامی

یکی از مفاهیمی که وجود یا عدم وجود مشکلات زناشویی به کمک آن معرفی می شود رضایت زناشویی است، و نیز نارضایتی زناشویی و طلاق را بعد از مرگ ناگهانی در خانواده، از مهم ترین عوامل تنیدگی زا و فشارزا می دانند که بر خانواده به ویژه زنان فشارهای عاطفی، عوارض جسمانی و روانی بسیاری وارد می کند. رویکردهای مذهبی در کنار دیگر تکنیک های درمانی، به خصوص در کشورهایی که به اعتقادات مذهبی پایبندی بیشتری دارند محسوس است. لذا در پژوهش حاضر به اثربخشی ذهن آگاهی با غنی سازی اسلامی بر میزان رضایت زناشویی پرداخته شده است. جامعه مورد پژوهش از میان زنان متاهل 22 تا 45 سال که به مراکز مشاوره واقع در منطقه 12 شهر تهران در سال 1399 مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. به همین منظور تعداد 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند که به صورت تصادفی در دودسته آزمایش و کنترل تقسیم شدند و دوره آموزش و مداخله برای گروه آزمایش اجرایی شد و هیچ گونه مشاوره و درمانی بر روی دسته کنترل اجرا نشد. ابتدا پیش آزمون رضایت زناشویی به صورت الکترونیکی از تمام جامعه مورد پژوهش گرفته شد، سپس باتوجه به برنامه ریزی صورت گرفته برای تحقّق اهداف، درمان در 10 جلسه 2 ساعته آموزشی با رویکرد ذهن آگاهی اسلامی برای دسته آزمایش به وسیله ی وبینار برگزار شد و پس از اتمام آموزش، آزمون نهایی نیز به صورت الکترونیکی از هر دو دسته گرفته شد و نتایج گروه آموزش و کنترل مورد تجزیه و تحلیل و مقایسه قرار گرفت تا میزان کارایی رویکرد ذهن آگاهی اسلامی بر رضایت زناشویی بیان و مشخص گردد. به طور کلی نتایج ده مولفه ی متغیر رضایتمندی زناشویی به این ترتیب می باشد که مقادیر ضریب اتا برای مولفه ی ارتباط کلامی 0.1، پایبندی مذهبی 0.14، حل تعارض 0.13 و مدیریت مالی 0.09، ارتباط جنسی 0.06، اوقات فراغت 0.08، مسایل شخصی 0.17 و فرزند و فرزندپروری 0.13، نقش مرد و زن 0.36 و صله ارحام 0.18 بدست آمده است. بیشتری ضریب اتا برای مولفه ی نقش مرد و زن با مقدار 36 درصد و کمترین مقدار را ارتباط جنسی با مقدار 6 درصد به خود اختصاص دادند. این نتایج گویای تاثیر معنادار رویکرد ذهن آگاهی با غنی سازی اسلامی بر بهبود رضایت زناشویی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل می باشد. نتیجه گیری: در این پژوهش ذهن آگاهی با استفاده از آموزه های اسلامی در جهت بهبود رضایت زناشویی در زنان صورت گرفت که نتایج نشان داد دوره ی آموزشی باعث ارتقاء رضایت زناشویی شده است و راهکارهای ارائه شده موثر واقع شده است. این موضوع می تواند ناشی از تغییر نگرش بانوان به زندگی زناشویی و جهت گیری مذهبی باشد.