جریان فمینیسم به مثابه جنبش اجتماعی در ایران

فمینیسم از آغاز دوران حیات خویش توانسته خود را به مثابه یک جنبش اجتماعی در تاریخ معاصر قلمداد کند. فمینیسم تاکنون از طریق مکاتب مختلف و در قالب سه موج خود را متجلی ساخته و همراه با سایر اندیشه های غرب به سایر کشور ها از جمله ایران رسوخ نموده است. جریان فمینسیم در ایران توانسته به مثابه یک جنبش اجتماعی فعالیت کند. این جنبش در ایران با پشت سرگذاشتن سه موج تاکنون فراز و فرودهایی زیادی داشته است. دوران قاجار، دوران شکل گیری و تثبیت این جنبش بوده که فعالان آن سعی بر تبیین و ترویج اندیشه های خود در قالب انجمن ها و نشریات در سطح جامعه داشتند. با روی کار آمدن حکومت پهلوی این جریان از حالت مستقل خود خارج و به کشف حجاب تقلیل اولویت داد و در زمان پلهوی دوم با حمایت حکومت وقت اقدامات فرهنگی و هنری مختلفی را از طریق ساختارهای رسمی و برای دست یافتن به اهداف خود به منظور رفع تبعیض و برابری بر اساس اندیشه های خود انجام داد. با انقلاب اسلامی 1357 و آغاز دوران دفاع مقدس به مدت یک دهه زنان در پشتیبانی جبهه مشغول به فعالیت شدند تا این که با پذیرش قطعنامه 598 و آغاز دوران سازندگی و اصلاحات و شرایط سیاسی-اجتماعی آن زمان، این جنبش با گرایش های اسلامی با عنوان فمینیسم اسلامی به حیات خود ادامه داده و از طریق ایجاد گردهمایی ها،کمپین ها، انتشار مقالات و کتب مختلف سعی در تغییر قوانین و ساختاهاری مردسالانه جامعه به نفع زنان را داشته است.این مقاله با هدف بررسی سیر تطور جنبش اجتماعی زنان در ایران می باشد که با روش اسنادی و کتابخانه ای صورت پذیرفته است. یافته های این تحقیق نشان می دهد جنبش اجتماعی زنان در ایران تاکنون سه مرحله در دوره های قاجار، پهلوی و جمهوری اسلامی داشته و دارای فراز و فرودهای متعددی بوده اما همواره توانسته بر اساس مقتضیات عرصه اجتماعی هر بازه ی زمانی به فعالیت خود ادامه دهد و حیات خویش را تداوم بخشد.