رابطۀ هوش معنوی و سلامت روان با نقش واسطه ای سبک های حل مسئله (مطالعه موردی : دانشجویان مرد و زن دانشکده ادبیات دانشگاه حکیم سبزواری)

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطة بین سلامت روان و هوش معنوی با نقش واسطه ای سبک های حل مسئله بود. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است و نمونه شامل 273 دانشجویان مرد و زن دانشکده ادبیات دانشگاه حکیم سبزواری شهرستان سبزوار بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای برگزیده شدند. مقیاس های سلامت روان گلدبرگ، هوش معنوی کینگ2008 و سبک های حل مسئله کسیدی و لانگ1996 به ترتیب برای اندازه گیری سلامت روان، هوش معنوی و سبک های حل مسئله مورد استفاده قرار گرفت. به منظور بررسی روایی سوالات و همچنین مولفه های پژوهش از تحلیل عاملی تاییدی مرتبه اول و دوم استفاده شد و نمودار ها از برازش مناسبی برخوردار بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون مدل یابی ساختاری استفاده شد و نتایج آزمون نشان داد که مدل مورد استفاده نیز از برازش مطلوبی برخوردار است. نتایج مدل نیز نشان داد که هوش معنوی توانایی اثرگذاری مستقیم بر سلامت روان را ندارد ولی در حالت غیر مستقیم و با میانجی سبک های حل مسئله سازنده و غیر سازنده، بر سلامت روان اثر دارد. بنابراین بین رابطه هوش معنوی و سلامت روان با نقش واسطه ای سبک های حل مسئله رابطة معناداری وجود دارد.