اثربخشی درمان مبتنی بر تعامل والد- فرزند بر تکانشگری دانش آموزان دارای اختلال رفتاری برونی سازی شده

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر تعامل والد- فرزند بر تکانشگری دانش آموزان دارای اختلال رفتاری برونی سازی شده شهر اصفهان انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دارای اختلال رفتار برونی سازی شده شهر اصفهان در سال تحصیلی 97-1396 بود. حجم نمونه شامل 30دانش آموز دارای اختلال رفتاری برونی سازی شده بودند که به شیوه نمونه‌گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند (15 دانش آموز در گروه آزمایش و 15 دانش آموز در گروه گواه). ابزارهای مورد استفاده شامل سیاهه رفتاری کودکان و نوجوانان (آخنباخ و رسکورلا، 2001) و پرسشنامه‌تکانشگری (بارت، 2004) بود. داده‌های حاصل از این پژوهش توسط نرم افزار (spss) ویرایش 23 با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر تعامل والد- فرزند بر تکانشگری دانش آموزان دارای اختلال رفتاری برونی سازی شده تاثیر معنادار دارد(001/0>p).